Ballet

Bij het lezen van de titel van dit bericht zul je je afvragen: "Gerard, ballet?" Ik had eigenlijk dezelfde gedachte.

De eerste en meteen laatste keer dat ik naar een ballet voorstelling ben geweest was in de vierde klas van de lagere school (voor de jongeren onder de lezers: [opa mode aan] zo heette vroeger groep 6 [opa mode uit]). Een onderdeel van het curriculum was om ons te introduceren in klassieke muziek en ballet. Zo moesten wij luisteren naar een zeer ontoegankelijk klassiek stuk. Ik herinner mij nog dat de docent na de middagpauze een bandrecorder van vele kilo's en afmetingen van vele decimeters had geïnstalleerd. Toen begreep ik dus waarom de een cassette eigenlijk een 'compact cassette' heet. Maar dat was niet het leerdoel voor die middag. [opa mode aan] Voor degenen die niet weten wat een cassette is. Dat was een plastic doosje ter grote van een spel kaarten met daarin twee haspeltjes met een soort magnetisch lint. De cassette recorder kon de informatie op magnetisch lint weer omzetten in muziek. Nadeel was dat soms een van de geleidewieltjes in de cassete recorder onbedoeld een derde haspel werd. Tegen de tijd dat je dacht "goh wat klinkt zanger X opeens raar!" Dan was het lint al om het geleidewiel gewikkeld en restte alleen nog de optie 'verwijderen met grof geweld' wat resulteerde in blijvende schade aan magnetisch lint in je cassette, waardoor zanger X nooit meer klonk als voorheen. Ik heb wel eens het beschadigde deel er gewoon tussen uit geknipt en vervolgens de uiteinden weer aan elkaar geplakt. Kortom de later uitgevonden CD was veel handiger. [opa mode uit] Zonder enige introductie over de achtergrond van de componist moesten wij luisteren naar de klassieke muziek. Of ik kan of wil het mij niet meer herinneren. Al die blaasinstrumenten kan ik tenslotte ook wel opzoeken in een encyclopedie, had ik toen maar het concept van Internet bedacht. Nu, met vele CD's met klassieke muziek in mijn bezit, vraag ik mij af waarom men destijds niet voor een meer toegankelijk stuk heeft gekozen. Zo is tegenwoordig een van mijn favorieten 'de planeten' van Gustav Holst The Planets Op.32 Jupiter Pak maar een koekje en een kopje thee, want het stuk duurt 8,08 minuten en dat is slechts een van de 6 stukken van de CD, maar het is zeker de moeite waard. Als je weinig tijd hebt luister dan tenminste naar het gedeelte tussen 2:58 en 4:40.

Hoe dan ook, een paar weken later stond een voorstelling van het Scapino ballet op de planning. Het leerdoel van die middag en de gedachte achter de voorstelling kwam bij mij niet echt aan en ik verveelde mij dan ook stierlijk. Ik dwaal een beetje af.

Maar gisteren kreeg ik een email van twee vrienden uit Austin: 'Of ik interesse had in een ballet voorstelling?' Ach je moet alles een keer geprobeerd hebben is mijn motto (voordat er allerlei rare voorstellen per email aan mij toegezonden worden, er zijn een aantal randvoorwaarden voor mijn motto.) Zij overnachtten in het 'theater district' van Houston, dus om 5 uur trof ik heb bij het hotel. Een ballet voorstelling op een lege maag ik ook niets, dus we gingen eerst een hapje eten in een prima restaurant (Little Napoli aan de Texas Street 1001).

Vervolgens wandelden wij verder naar het Wortham Center. Dit is een conventie center waar ook het Houston Ballet en het Houston Grand Opera. Opvallend is dat dit gebouw, geopend in 1987, tot stand is gekomen zonder overheidsbijdragen. Een causaal verband is lastig aan te tonen, maar het Wortham Center werd 4 maanden eerder dan gepland en $5 miljoen onder budget opgeleverd. De belangrijkste bijdrage kwam van de Gus Wortham foundation. Gus Wortham was de oprichten van de American General Insurance. Nu pas realiseer ik mij dat de gebouwen die ik donderavond heb gefotografeerd van AIG, de opvolger is van American General Insurance. De fontein is de Wortham fountain. Jaarlijks wordt er nog steeds bijgedragen door bijv. Shell met een gift tussen de $50.000 - 100.000.

In het zeer fraai ingerichte Wortham center schoven wij eerst aan bij een presentatie over de voorstelling van die avond. Deze avond zouden er drie stukken gespeeld worden. Elk stuk had een heel eigen karakter. Eerste stuk was klassieke stuk. Het tweede was een modern stuk dat nota bene voor het eerst door het Nederlands Dans Theater gespeeld is. Het derde stuk was daar iets tussenin. Dit alles werd ondersteund door een orkest.

Zoals ik sinds mijn eerste klassieke CD van Gustav Holst, de klassieke muziek ben gaan waarderen, zo kan ik nu ook ballet waarderen. Ik verbaas mij eigenlijke elke dag weer hoeveel er in Houston wel niet te doen is. Ik kan eigenlijk geen reden bedenken waarom Houston geen stad met meer toeristen is.

Photography at Night

In de dagen voor Kerstmis 2008 had ik een aantal foto's gemaakt van de kerstverlichting bij huizen in de buurt. Maar ik was nog niet helemaal tevreden over het resultaat. Een cursus die aangeboden wordt door Leisure Learning Unlimited is 'Photography at Night'. Dat leek mij dus wel een geschikte cursus voor mij. Deze cursus vond vanavond plaats aan de rand van downtown Houston. De periode van schemering duurt in Houston niet veel meer dan 30 minuten. Voor de kenmerkende paars/oranje kleurende avondhemel moet je dus niet te lang wachten.

De dagen voorafgaand aan de cursus waren warm met een hoge luchtvochtigheid. Maar gelukkig was het weer ons vanavond aanzienlijk gunstiger gestemd. Een groep van circa 15 cursisten verzamelde om 18:30h langs Allen Parkway. Ik dacht aanvankelijk dat ik in een stad van 2 miljoen mensen nooit iemand tegen zou komen die ik zou kennen, maar vanavond was een van de cursisten ook deelnemen aan de meetup photography groep. De eerste onderdelen van de cusus vonden plaats bij daglicht en waren volgens mij vooral bedoeld om er even 'in te komen'. Zo was er een fontein en een aantal honden die zowaar poseerden voor de camera.




De volgende stop was de Waugh street brug vleermuizen kolonie (bij de kruising met Allen Parkway). Onder de brug zijn er naar schatting 250.000 Mexican tail free vleermuizen. Tijdens de dag verblijven deze vleermuizen in holle ruimtes in de brug en vliegen bij zonsondergang uit. Op de onderstaande foto zijn de geprefabriceerde I-ligger van de brug zichtbaar. Je kunt je voorstellen dat als je twee I-liggers tegen elkaar aan plaatst dat er dan een holle ruimte ontstaat. (update: ik zie nu dat het lettertype op de blogspot-website van het schreefloze type is waardoor de aanduiding I-ligger nog niet erg veel verduidelijkt, ik bedoel dus een I met aan de boven- en onderzijde een horizontaal streepje. Als je dergelijk ligger tegen elkaar legt, dan raken de horizontale streepjes elkaar en dan is er een holle ruimte tussen de verticale i's.) Op de foto is de open voeg te zien tussen de I-liggers waardoor de vleermuizen naar buiten komen. Dit klinkt allemaal erg natuurvriendelijk maar hoe gaat deze brug ooit onderhouden worden? Over een aantal jaren moeten de opleggingen vervangen worden, en bovendien zijn de uitwerpselen van vogels erg agressief voor het beton.


En dan vliegen de vleermuizen bij zonsondergang massaal uit. Vandaag waren de vleermuizen een beetje laat, mogelijk door de overvliegende helicopeter. Daardoor was het inmiddels redelijk donder en was het lastig om een vleermuizen nog zichtbaar op de foto te zetten. Bij een langere sluitertijd zou de vleermuis verworden tot niet meer dan een streep op de foto. Het diafragma van de lens die ik had meegenomen was ongeveer f/5.0 (ingezoomd), ik wacht nog op een lens met een constant diafragma van f/2.8. Die zou bijna 4 keer zoveel licht de camera binnen laten.


Vervolgens was het tijd om de kenmerkende foto's van het voorbijgaande verkeer te maken. Opvallend vond ik dat op de foto veel meer te zien is dan dat ik ter plekke kon onderscheiden. Zo was het onderstaande gebouw eigenlijk niet goed meer zichtbaar met het blote oog, maar het fototoestel kon alles nog prima zien. Als je alleen naar de lantaarnpaal kijkt lijkt de foto niet horizontaal gemaakt te zijn, maar volgens mij staat het gebouw wel 'recht' dus moet de lantaarnpaal scheef staan. Dit is wel het nadeel van fotografie op een statief waarbij het kijken door de zoeker een beetje lastig is. Gelukkig heeft het statief zowel een zogenaamd doosniveau en buisniveau waarmee het statief waterpas gezet kan worden. Zo komt de Civiele kennis van landmeten ook hier weer van pas.


Maar er blijft altijd nog iets te leren tijdens zo'n cursus. Zoek maar de fouten in de onderstaande foto.


Boven het hoogste gebouw op de foto zie je een soort stippellijn. Ik zat bij het terugkijken van de foto's toch even te piekeren over de oorzaak. Het is namelijk geen straalvliegtuig met een haperende motor. Maar toen herinnerde ik mij dat achter mij een redelijk drukke kruising was en dat ik in de handleiding ooit had gelezen dat je met een hulpstukje de zoeker kunt afdekken. Ik dacht dat het afdekken slechts een marginaal effect zou hebben. Maar de lijnen op de foto zijn volgens mij het resultaat van het licht van de (knipper)lampen van de auto's bij de kruising die via de zoeker de sensor bereiken. Ook dacht ik dat de kabel-afstandbediening het trillen van de camera zou verhinderen. Dat bleek dus een misrekening. Op de foto zie je namelijk aan de linkerkant dat de lichtstreep niet volledig horizontaal loopt, toen liet ik dus de ontspanknop los. De volgende keer moet ik dus toch met een draadloze ontspanner of met de zelfontspanner werken.

Hoe dan ook, ik heb vanavond een gezellige en leerzame avond gehad.

update: Ik heb de clone tool gevonden in Gimp, dus het niet-afdekken van de viewfinder is ook opgelost. Het is kinderlijk eenvoudig om fouten te fixen. In december had ik een foto gemaakt van de zonsopgang boven Manhattan, alleen was het raam waardoor ik de foto maakte niet helenmaal schoon (ik kon namelijk kiezen of mijn ontbijt alleen laten en naar buiten rennen, of de foto door het raam maken. Tsja een goed ontbijt in de ochtend is ook belangrijk dus ik heb destijds de foto door het raam gemaakt.)

Ike

Terwijl het nieuwe hurricane seizoen alweer begonnen is, nog een laatste bericht over hurricane Ike.

Vanavond was ik bij de twee-wekelijkse bijeenkomst van Toastmasters. Een van de leden is werkzaam in een ziekenhuis in Houston. Op de vraag hoe hij zijn Memorial Day had beleefd, gaf hij aan dat het voor hem juist een drukke week was geweest. Het was namelijk 37 weken geleden dat Ike Houston aandeed. De afgelopen weken kwamen de vroeggeborenen, en deze week was de piek in geboortes van Ike-baby's.

Toen bij mijn appartement, 37 weken geleden, de gevelelementen naar beneden kwamen, was dat niet mijn eerste gedachte.

Dr. G

Mijn naam Gerard, vinden de Egelstaligen zo moeilijk uit te spreken dat Dr. G veel gemakkelijker is. Opvallend snel werd Dr. G mijn naam.

Deze week kwam ik er bij toeval achter dat iemand mij al voor is geweest. Een pathaloog anatoom met de onuitspreekbare achternaam Garavaglia, heeft een televisie programma op Discovery waarin zij Dr. G wordt genoemd. Dit programma is inmiddels aan het vijfde seizoen begonnen. Dr. G - Medical Examiner



Dit verklaart waarschijnlijk waarom mijn bijnaam Dr. G zo snel geaccepteerd werd door mijn collega's. Zo groot is het verschil tussen een risk consultant en een medical examiner ook weer niet. Erg bijzonder vond ik dat een paar weken geleden zelfs een klant mij Dr. G noemde.

Memorial Day

De laatste maandag van mei is Memorial Day in de VS. Toen in 1868 Memorial Day voor de eerste keer plaats vond, werden de doden herdacht van het Union-leger tijdens de burgeroorlog. Na de Eerste Wereldoorlog werd het doel van Memorial Day opgerekt tot alle gevallenen tijden een oorlog.

Als je vandaag in de VS naar de diverse media zou luisteren, kijken en lezen, dan kun je waarnemen dat de vrijheid ook een belangrijke component is geworden. Daarmee is Memorial Day een combinatie de Nederlandse 4 en 5 mei.

Memorial Day is officieus ook het begin van zomer, en iets minder om naar uit te kijken voor de zuidelijk staten ook het begin van het hurricane seizoen. Reden voor de inwoners van deze staten om hun voorraad aan water en ingeblikt eten weer op peil te brengen, en om de generator te testen.

EU verkiezingen

Op 4 juni zijn de verkiezingen voor het Europees parlement, maar ik heb inmiddels al gestemd. Je zult je afvragen: "Hoe kan dat?"

Enige maarden geleden sprak ik een vriend die werkzaam is voor de Nederlandse Europarlementarier Lambert van Nisterlrooij. Tijdens ons gesprek vroeg hij: "Ga je stemmen voor de Europeese Verkiezingen?" Mijn reactie was: "Huh, ik woon toch in Houston." Hij legde uit dat je ook per brief kunt stemmen. Het werkt als volgt: het standaard aanvraagformulier is te downloaden, vervolgens stuur je dat op naar de burgemeester van je woonplaats, die stuurt het vervolgens weer door naar de burgemeester van Den Haag en die zou dan vijf weken voor de verkiezingen de benodige informatie naar mij toezenden. Dat laatste is dus niet helemaal gelukt, want de burgemeester heeft de brief pas op 8 mei ondertekend en afgelopen week ontving ik de stukken pas in Houston. Ik vraag mij af of expats in het zuiden van Europa of Afrika a) de stukken tijdig ontvangen, en b) de posterijen nog wel genoeg tijd hebben om het stembiljet weer voor 4 juni 15:00h in Den Haag te bezorgen.



update: Deze week vernam ik dat er tevens een stembiljet bij mijn woning in Delft is bezorgd. De hele procedure voor het stemmen per brief kan nog wel een paar audits (door mijn werkgever natuurlijk) gebruiken voordat dat helemaal gesmeerd verloopt.

Mercer Arboretum & Botanic Garden

De maandelijkse hield trip van de Houston Photochrome club had vandaag de bestemming Mercer Arboretum & Botanic Gardens. Deze botanische tuin met een omvang van een vierkante kilometer, ligt ten noorden van Houston en is sinds 1974 voor het publiek toegankelijk. Slechts een klein gedeelte is gereserveerd voor de bloementuin en het grootste gedeelte is meer een park met diverse soorten bomen. Wegen de inmiddels stijgende temperaturen in Houston, begon de field trip om 8 uur in de ochtend.


Eigenlijk ben ik een meer een liefhebber van landscape / cityscape fotografie, maar mijn motto is: 'ik moet het tenminste een keer geprobeerd hebben'. Leerzaam is dat de meer ervaren leden die al decennia fotograferen, enthousiast uitleg geven aan personen, zoals ik, die nog slechts een paar maanden een spiegelreflexcamera in bezit hebben.

Aardig in een bloementuin is dat de bloemen in verschillende stadia voorkomen:




Voor deze bloem ben ik vergeten het bordje vergeten te fotograferen, ik heb dus geen idee wat het is.


Deze cactus vond ik wel bijzonder. Eenmaal thuis, heb ik aanvullende informatie gezocht en het blijkt om de Yucca Elata te zijn. Deze plant komt in de VS alleen voor in een aantal zuidelijk (woestijn) staten zoals Texas, New Mexico, Utah etc., en het aangrenzende Mexico. Bijzonder is dat de cactus slechts 2,5 centimeter per jaar groeit. De cactus op de foto staat er dus al een poosje, want de cactus is langer dan ik.


Om de gewenste foto te maken letten de fotografen niet zo op verbodsborden.

Houston Art Car Parade

Houston is een stad voor auto's, zoals blijkt uit de parkeerplaatsen in overvloed en snelwegen die soms wel meer dan 20 rijstroken hebben. Vorig weekeinde in Austin, kwam ik in gesprek met een gepensioneerd echtpaar uit Houston, waarvan de vrouw geen rijbewijs had. Ze hadden besloten om naar Austin te verhuizen, want daar was de bereikbaarheid per openbaar vervoer beter.

In Houston is men 22 jaar geleden nog een stapje verder gegaan door een Art Car Parade te organiseren. Sinds 1988 wordt namelijk door de Orange Show de 'Art Car Parade' georganiseerd. De 'Orange Show' is een non-profit instelling gericht op visionaire kunst. Het eerste stapje op weg naar de parade begon met de donatie van een 1967 Ford Station Wagon aan de Orange Show, in 1984. Deze auto werd omgetoverd tot een kunstwerk, geveild, en vervolgens door de kopers weer terug gegeven aan de Orange Show. In de loop der jaren werden diverse activiteiten en tentoonstellingen georganiseerd waardoor het aantal art cars gestaag groeide. Totdat in 1988 de eerste Art Car Parade werd georganiseerd waaraan 40 auto's deelnamen. Inmiddels is het aantal deelnemende auto's uitgegroeid tot maar liefst 264 deelnemers die naar verwachting door 250.000 bezoeker zullen worden gadegeslagen. Volgens de organisatoren is de parade in Houston de eerste en de grootste ter wereld. Alles is tenslotte groter in Texas.

Kortom reden genoeg voor de liefhebbers van fotografie om af te reizen naar downtown Houston. De parade begon om 13:00h, wat een beetje ongelukkig was door de temperatuur die maar liefst 35 graden Celcius was. Gelukkig werd ik door een collega fotograaf geattendeerd op een fraai plaatsje in de schaduw.

De optocht van auto's werd vooraf gegaan door de Grand Marshall, Richard 'Kinky' Friedman. Dit zou vergeleken kunnen worden met een prins Carnaval in Nederland. Let op de pistolen en geweren op de auto.


Ook de Batmobile uit de 'Batman Returns' reed mee.


Een van mijn favorieten was de onderstaande auto. Voor degenen die niet bekend zijn met dit soort auto's, zo rijden ze dus niet altijd, maar de vering kan snel hoog of laag ingesteld worden.


In Texas is weliswaar alles groter, maar er deden ook kleine voertuigen mee aan de parade.


Niet alle voertuigen zijn even praktisch in het verkeer, maar deze deelnemer had wel geprobeerd om de situatie zo realistisch mogelijk te maken (let op zijn broek). Of hij had het misschien gewoon warm in zo'n Dixie.


Het was misschien niet altijd zichtbaar voor alle toeschouwers, maar de deelnemers hadden ook op de details gelet.


Ook alle politieke windrichtingen waren aanwezig, zoals deelnemers die recycling probeerden aan te moedigen, of duidelijk pro-Obama waren (net even gemist voor de foto) en ook een duidelijke anti-Obama deelnemer.


Het was weliswaar warm, maar gelukkig was er op steenworp afstand een verkooppunt van gekoelde dranken, zodat ik heerlijk heb kunnen genieten een van een middag cultuur in de VS.

Degenen die dit geen cultuur vinden hoeven geen email te sturen, ik snap het best dat er ook anders denkenden zijn, gelukkig is er 'freedom of speech'.

Austin

Austin is de hoofdstad van Texas en bovendien zijn er vele musea, een universiteit en de LBJ Library. Nadat een president aftreedt, wordt er een presidentiele bibliotheek opgericht waarin alle documenten van deze president worden bewaard. Zo is er aan de University of Texas het Lyndon Baines Johnson Presidential Library and Museum. Ik had eigenlijk een beetje verstoft en stil museum verwacht. Het bleek juist een behoorlijk druk bezocht en fraai ingericht museum te zijn. Het was eigenlijk voor soort tijdscapsule voor de tijd dat LBJ president was, 1963-1969. In deze periode was de race naar de maan, de oorlog in Vietnam en de rassenscheiding belangrijke onderwerpen die uitvoerig beschreven weren.

Je zult denken: "Maar dat is dan toch 6 jaar en geen 8?" Dat klopt, nadat John F Kennedy werd vermoord in Dallas, werd 2 uur en 8 minuten later Lyndon Baines Johson benoemd tot president van de Verenigde Staten. Deze inauguratie heeft aanzienlijk minder gekost dan die van Obama. Zo werd er voor afnemen van de eed door LBJ werd een Rooms-Katholiek misboek van JFK, dat nog in een la van zijn bureau aan boord van Air Force one lag.

Het gebouw van de bibliotheek was een, naar mijn mening, een fraai vorm gegeven betonnen gebouw met de nodige voor voorspanning waardoor het zo slank geconstrueerd kon worden.


En eigenlijk gaat het uiteindelijk allemaal om het archief dat is opgeslagen in velen rode archiefdozen elk met een goudkeurig stempel. Ik vraag mij wel af hoe de bibliotheek van Obama er uit zal gaan zien, want hij claimt veel met de computer te doen. In 2012 zouden een paar DVD's voldoende moeten zijn.


Een kopie van het Oval Office is ook aanwezig in de bibliotheek. Door ruimte gebrek was het Oval Office alleen 1/8 kleiner uitgevoerd.


De volgende stop was de State Senate. In een staat als Texas is dit een belangrijke plaats.


De koepel van de bovenstaande foto ziet er van binnen zo uit.


Al reeds buiten vond ik een erg opmerkelijk monument.


Je zult nu denken: "Wat is hier dan bijzonder aan?" De tekst op het monument was bijzonder. Het monument was namelijk ter nagedachtenis aan de soldaten die hun leven gegeven hebben in de burgeroorlog, maar dan voor de Confederates. Misschien is de tekst niet te lezen op zo'n klein formaat, maar de tekst zegt ongeveer dat de personen vermeld op het monument gestorven zijn in het verdedigen van hun grondwettelijke rechten, welke hun afgenomen zijn in 1861 (het begin van de burgeroorlog in de VS).


In de State Senate is zowel de Senate als het House of Representatives gevestigd. De onderstaande foto is het House of Representatives, een soort Tweede Kamer.


Ook in Texas letten ze op de uitgaven, want let maar eens op de beschermplaten voor de vloerbedekking onder de 'bureaustoelen'.


Zondag bleek niet zo'n handige dag te zijn voor het bezoeken van de State Senate, want de meeste locaties in het gebouw waren gesloten. Volgende keer beter.

New Braunfels

Dit weekeinde zou ik, samen met een vriend uit Nederland, Austin bezoeken. Onderweg kwamen we langs een winkel voor BBQ benodigdheden. Zoals bekend is in Texas alles groter, maar deze BBQ was wel een exponent van het vooroordeel over Texas. Niks geen wiebelende pootjes, rook in je gezicht of een hamburger die van de BBQ op de grond valt.


Maar we zijn niet voor een BBQ al drie uur onderweg. Op weg naar Austin gaat de snelweg langs een gebied met veel Duits klinkende namen zoals New Braunfels en Gruene. Opvallend genoeg wordt Gruene door mijn collega's uitgesproken als 'Green' i.p.v. Grüne. New Braunsfels was een beetje ingeslapen stad met veel oude winkels in het centrum, die inmiddels leegstonden.

Zo was er een bioscoop waar al een poosje geen film meer vertoond was. Tegenwoordig is het een soort buurtcentrum.


En was er tot voor kort de oudste 'hardware store' (doe het zelf winkel) van Texas. Op de gevel kun je met enige moeite nog de afdruk van 'Henne Hardware & Electric' lezen. Het gebouw stamt uit 1893, wat de tijdperk was dat immigranten uit Duitsland zich in de streek tussen San Antonio en Austin vestigden. Nu worden in de winkel elektriche gitaren verkocht.


Pas later vond ik deze folder over een interessante walking tour in New Braunfels. Het was vandaag erg warm in New Braunfels, dus dat bewaar ik voor een keer als het iets minder warm is.

In Austin zouden we verblijven bij een vriend van mijn uit Nederland overgekomen vriend. Het is onvoorstelbaar met welk enthousiasme wij werden ontvangen. Na een jaar in de VS kan ik concluderen dat men oprecht vriendelijk en geïnteresseerd is. Als wetenschapper kan ik zeggen dat ik nu meerdere onafhankelijk waarnemingen heb waarbij ik telkens weer vriendelijk mensen tegenkom.