Local Elections

Last Thursday, I went to the bi-weekly meeting of the Houston Photochrome Club. When I pulled into the parking lot at the Community Center, I noticed close to a hundred campaign signs. I turned out that the Tracy Gee Community Center is one of the early vote locations in Harris County. Unlike in other parts of Europe, voters can cast their votes during the two weeks before the election on November 3rd. There are quite a lot of choices to make, since the voters need to decide about Houston's mayor, City Council and controller, 11 proposed state constitutional amendments, Bellaire municipal offices, community college and public school boards and more. Maybe that’s why it is expected that only 25% of the Houstonians will vote in this election.





I was not aware of the elected official of City Controller. In most cities in Europe the city tax increased significantly over the last years; where it is unclear where this money is spend on. I think an elected official of City Controller could add transparency to the spending of the city council. In Europe, the city controller is officially appointed by the city council. So much for control.

Glenwood Cemetery

While the northern suburbs in Houston woke up because of the train horns, the photographers of the Photowalk Meetup group were already on their way to this week’s Photowalk. Because of the Halloween festivities on October 31st, it was decided to go to Glenwood cemetery.


To get the full Halloween spirit we arrived before sunrise. When I shot this picture I could barely see my tripod and had no idea what I was shooting. I learned that night shots only work when something is emitting light, a graveyard is not the place for a night shot. I think I will return at sunrise on a foggy day. Luckily sunrise take much less time in Houston than in the northern part of Europe.


Glenwood cemetery opened in 1872 as a private cemetery. Many graves from those years are still there. Due to bad management in the late 19th century, the cemetery fell into a deplorable condition. In the early 20th century a group of prominent Houstonians acquired Glenwood and paid of the depts. In 1969 the cemetery was transformed into a non-profit cemetery corporation.

It turned out that there are actually two cemeteries: Washington and Glenwood Cemetery. Washington is the relative more simple cemetery, but probably still expensive. Each family has a rectangular shaped cemetery lot, which are privately owned. I assume there is an annual fee to pay for the road maintenance etc. Yes, this is a typical cemetery which is unknown in Europe. You just take your car and drive around the cemetery.


The Glenwood part of the cemetery offers much bigger lots and more recent graves. It has more or less the same concept as Washington, rectangular shaped lots are privately owned by families where about 2 to 6 people are buried.


The lot below is just one cemetery lot. A few minutes walking from where I took this photo there was a construction site for what already looked like a temple. Because the sun was just in the wrong spot I was not able to take a shot.


When you’re in the neighborhood I would recommend to pay a visit to this cemetery. Not everything is big, there are also some interesting details.


You might think I would prefer a similar maintenance free concrete cover as seen below at my last resting place, but you’re wrong.


Glenwood Cemetery
2525 Washington Avenue
Houston, Texas 77007
Glenwood Cemetery

naar Houston

Vandaag is de laatste dag in Vermont, en eigenlijk wordt het meer een dag om naar het vliegveld (Newark) te reizen. De meeste vluchten uit Europa komen op JFK aan, maar de hub van Continental is het vliegveld Newark dat aan de andere kant van New York ligt. Voor de omstandigheden in de VS is Newark opvallend goed bereikbaar per openbaar vervoer.

Op weg naar Newark stuurde de TomTom mij nog langs een dirt road.


Ik was op tijd vertrokken en verwachtte meerdere uren op Newark te moeten doorbrengen. Door wegwerkzaamheden en een zeer lange rij bij de veiligheidscontrole, arriveerde ik precies op tijd bij het vliegtuig.

Circa 1000 foto's en 6 dagen verder is de vacantie in Vermont nu voorbij. Al met al ben ik zeer tevreden over de vakantie in Vermont.

Jamaica

Het resort waar ik verbleef bood geen ontbijt. Navraag bij de receptie leerde dat er 'iets' in het dorpje was. Dit bleek de 'Brownsville General Store' te zijn. Een ouderwetse winkel annex benzine pomp en restaurant. De keuken was duidelijk een zelfbouw maar functioneel. Een echtpaar runde de zaak en kende van elke bezoeker niet alleen de voornaam maaar ook de ontbijtwensen. De een kreeg een pot pindakaas voorgezet om zelf zijn boterham te smeren, een ander kreeg de gebruikelijke omelet. Terwijl ik een eenvoudig ontbijt gebruikte trok een afspiegeling van het hele dorp aan mij voorbij. Zo waren er gepensioneerden, mensen op weg naar hun werk die nog even de tank van de truck vulden en paar kinderen op weg naar school. (Een pick-up wordt in de VS een 'truck' genoemd en een vrachtwagen is een 'eighteen wheeler - twee sturende wielen + twee assen voor de trekker met elk 4 banden + twee assen met elk 4 banden voor de trailer maakt samen 18 wielen) Door de aanwezigen werden de gebeurtenissen van vandaag besproken. De zon was inmiddels doorgebroken en helaas moest ik dus weer verder.


Vandaag heb ik de plaatsjes Jamaica en Landgrove bezocht. Bij Jamaica ligt tevens het Jamaica state park, welke ik bezocht heb. Onderweg ben ik regelmatig gestopt voor het maken van een foto.






Dit ziet er een beetje suf uit, maar kan ik altijd nog als achtergrond van mijn bureaublad gebruiken.


Opvallend is dat de meeste winkels, als ze geopend zijn, de onderstaande vlag buiten hangen. Ik heb bij een paar mensen geinformeerd naar het gebruik van de vlag en mogelijk een ralatie met Nederland. Maar niemand kon mij een bevredigend antwoord geven.


In Jamaica State Park, kwam ik het volgende bordje tegen. Als je de tekst niet kunt lezen, er staat 'restrooms'.




Tegen het vallen van de avond zocht ik mijn hotel op bik Mount Snow. Het zal geen verrassing zijn dat je hier gedurende winter kunt skien. In tegenstelling tot de rest van de VS hebben de huizen hier wel een hal als koude/warmte buffer.

Voor de het diner bestelde ik opnieuw een pizza. Het valt mij op dat je hier goede gezonde pizza's kunt krijgen. Ik bedoel dan dat de orginele ingredienten (ui, tomaat, broccoli etc) daadwerkelijk herkend kunnen worden.

De huur auto (Ford Escape Hybrid) blijkt een prima auto te zijn, waarmee 35 mile per gallon haalbaar is. Opvallend vind ik dat ik het verbruik dat de fabriek in Europa opgeeft nog nooit gehaald heb, terwijl ik het verbruik dat in de VS wordt opgegeven wel kan halen.


Wie zei er dat je met een hybrid rustig moet rijden?

Woodstock

Wederom was er voor vandaag veel regen voorspeld. Ik heb dus uitgeslapen. Opvallend is dat uitslapen in het engels 'sleep in' is. Waarschijnlijk van inslapen na de wekker. Om de tijd te compenseren ging ik per snelweg naar Woodstock. Toen onderweg de zon doorbrak, heb ik direct de eerste afslag genomen en de auto naar een dirt road gestuurd. Een dirt road is een weg die gemaakt is van een soort klei/grind mengsel. Geen asfalt dus. De mensen die in het westen van Nederland wonen denken nu waarschijnlijk "Goh wat een achtelijke situatie!" Dat dacht ik ook totdat ik een paar jaar geleden een risico-inventarisatie van niet-openbare spoorwegovergangen uitvoerde bij de Valleilijn (vroeger de Kippenlijn). Terwijl ik naar de volgende overweg reed, stond mijn auto opeens in het zand terwijl de kaart toch echt een weg aangaf. Dat was trouwens een heel leuk project.

De vraag tijden het 'schieten' van de foliage (engels voor herfstkleuren) is: "Wordt het beter of slechter als ik doorrijdt?"


Aangezien er weinig verkeer op zo'n dirt road is, kun je zonder andere weggebruikers te hinder gewoon even je auto aan de kant van de weg parkeren. Gelukkig was de zon nog niet verdwenen en kon ik een paar leuke foto's maken.



Daarna weer terug naar de snelweg en na een korte lunch, op weg naar Woodstock. Dit is dus niet de stad van het muziek festival. De initiatiefnemers van het festival komen weliswaar uit Woodstock, maar het festival vond in 1969 plaats in Bethel (New York state, ongeveer 70km ten zuiden van Woodstock)

De reisgids (voor fotografie) had een weg aanbevolen die van Pomfret naar Woodstock loopt. Dit bleek wederom een dirt road te zijn en de TomTom wilde mij liever via de snelweg sturen. Na de dwingende aanbeveling 'turn around' meerdere keren genegeerd te hebben kwam ik bij de 'Cloudland road' uit. Ook hier brak gelukkig de zon nog even door om op het juiste moment een paar foto's te maken.

Snel door naar Woodstock. Dit bleek een soort grote rij van glalerie en antiek winkels te zijn. Gelukkig was er wel een covered bridge te vinden.


Ik ben nog geen zeventig dus ik ben doorgereden naar een buitenwijk waar ik een paar leuke foto's heb gemaakt van de voorbereidingen van Halloween.


Even ten zuiden van Woodstock is Jenne Farm gelegen. Volgens vele fotografen is het een must om hier een foto te maken. Toen ik de eerste keer langs de boerderij reed, miste ik de boerderij volledig. Toen ik even later het einde van de dirt road bereikte, werd mij duidelijk dat ik Jenne Farm gemist had. De auto omgekeerd en met de routebeschrijving in de hand vond ik de boerderij. Ik vind de boerderij niet zo bijzonder, zo kan de schuur wel een likje verf gebruiken.


Vanavond verblijf ik in de Days Inn in Brownville. Aangezien daar in de omgeving geen restaurant is, geniet ik nu een half uurtje rijden ten zuiden van Woodstock van een prima diner. Als je een keer in Woodstock bent ga naar:

Keeper's Country Cafe (ik dacht bij een truck stop uit te komen, maar het was een restaurant met allemaal verantwoorde en gezonde gerechten.)
3685 Route 106
Reading VT 05062
+1 802 484 9090

Vanavond weer vroeg slapen want morgen is de laatste dag in Vermont. Vrijdag reis ik weer terug naar Houston.

Middlebury

De fotografie reisgids had mij al naar een aantal interessante plekken gebracht. Zo werd er een bayou genoemd bij het plaatsje Addison waar zich misschien wel 20.000 snow geese zouden zijn. Ik heb er net aan 20 gezien.


Voordat ik bij de bayou (een soort kreek) arriveerde, kwam ik onderweg een klassiek wit hek tegen. Het hek was weliswaar niet van hout maar van kunststof, maar daarom was ook nog zo wit.


De bayou had ik dus al snel gezien en de reisgids beschreef ook een universiteit in Middlebury. De lokale stadscentra met alle antiekwinkels had ik inmiddels wel gezien, dus een half uurtje later was ik in Middlebury. Middlebury College zoals de universiteit zich noemt bestaat uit een groot aantal kleine gebouwen welke verspreid zijn over een groen (of deze week geel/bruine) campus.


Deze studentenkamers zullen wel niet goedkoop zijn.


Het uitzicht vanuit de kantine is geweldig.



Fietsen is niet zo populair in de VS, maar wandelen naar je volgende college wel.


Het zal wel kunst zijn, maar ze zitten ook prima.


Gewoon zo maar een eekhoorn op de campus. Hij vond zijn nootje blijkbaar belangrijker dan de fotograaf die iedere keer een stapje dichterbij kwam.


Ter afsluiting van de dag ging ik naar State Park Mount Philo. Vlak voor de ingang was er dit hek.


Het relatief kleine State Park Mount Philo, met slechts 168-acre (0.7 km2) is geopend in 1924 en is daarmee het oudste state park in Vermont. Vanaf de openbare weg lijkt deze berg niet zo veel, maar eenmaal aan de top heb je een goed uitzicht over Lake Champlain Valley en de Adirondack Mountains van New York.

Het was mogelijk om naar de top te hiken, maar voor de vaste lezers van het blog zal het geen verrassing zijn dat ik gewoon met de auto omhoog ben gereden. De berg is 968feet (ongeveer 300m hoog). Er zijn wel enkele stukken erg steil waardoor het met een caravan (!) afgeraden wordt om naar boven te rijden.

Green Mountain National Forest

De afgelopen nacht verbleef ik in een ski resort. Volgens mij zijn dit time-share apartementen waar een toerist buiten het ski-seizoen gebruik van kan maken (tegen betaling natuurlijk).

De fotografie-reisgids gaf aan dat een zonsopgang bij het meer 'Grout Pound' geslaagde foto's zou opleveren. Helaas had ik vandaar minder geluk met het weer want de zon kwam weliswaar op maar er was een dik wolkendek. Op zo'n 'overcast' dag is het lastig foto's maken, omdat de hemel een soort grote witte vlek op de foto wordt. Dus heb ik een aantal foto's gemaakt in het bos en soms gewoon (lang) gewacht totdat de zon achter de wolken vandaag kwam of proberen om geen hemel op de foto te laten komen. Maar dat is verdraaid lastig als je een meer wilt fotograferen.

Links op de foto zie je een van de vele kampeerplekken langs het meer. Denk je toch eens in hoe deze foto eruit had gezien bij onbewolkte hemel.


Als je door je oogharen naar Vermont kijkt dan zou je kunnen zeggen dat de staat bijna een rechthoek is. Van noord naar zuid kun je het Green Mountain National Forest vinden met een oppervlak van 400.000 acres (meer dan 1.600 vierkante kilometers, ter vergelijking het landoppervlak van de provincie Utrecht is 1.450 vierkante kilometer. Opvallend vind ik dat dit park geen state of national park is maar een national forest dan onder de verantwoording valt van het ministerie van landbouw.

Er zijn niet zoveel wegen van oost naar west door het state park, maar een daarvan is een dirt road, genaamd Kelly Stand Road. Aangezien je op een dirt road niet zo snel kunt rijden, vanwege de potholes, duurt het een poosje voordat je aan de andere kant van de berg bent. Maar gelukkig kun je makkelijk even stoppen om een foto te maken, want er is bijna geen verkeer op de dirt road.


Langs de dirt road is er de Roaring Brook. Nu wil het toeval dat ik mijn auto even parkeerde bij een punt waar een tweede stroompje zich bij de Roaring Brook voegde. Op de onderstaande foto zie je dus de Roaring Brook van links naar rechts stromen en vanuit de verte komt er een tweede stroom water. Door een iets langere sluitertijd te gebruiken kun je het stromen van het water goed zien.


Zeer regelmatig had mijn mobiele telefoon geen bereik in Vermont. Het was daarom wel prettig om weer eens gewoon met mensen te praten i.p.v. de hele tijd omringd te zijn met mensen die alleen zeer luid tegen een zwart of zilver kastje praten dat ze tegen hun oor drukken.

Arlington

Zondag heb ik een aantal covered bridges bezocht in de omgeving van Bennington, zoals de Silk bridge (zie foto). De meeste bruggen zijn inmiddels gerestaureerd of voorzien van geleide rail en een modern dak. De bruggen uit de film zijn waarschijnlijk geprepareerd of nagebouwd. Ik zit alleen te piekeren waarom men indertijd een dak boven een brug bouwde. In die tijd (begin 20e eeuw) waren materialen duurder dan arbeidsloon dus er moet een reden voor zijn. Misschien wegens de sneeuwval in de wintermaanden, want zo blijft de brug sneeuwvrij.



Na de bekijken van de bruggen en nog even snel fruit, water en granola bars ingekocht te hebben bij een lokale supermarkt, ben ik snel doorgereden naar Lake Shaftsbury, nabij (geen verrassing) Shaftsbury. Door de relatief hoge bergen rondom meren moet je deze meren aan het eind van de ochtend of het begin van de middag fotograferen. Anders staan de bomen in herfstkleuren in de schaduw van een berg. Doordat het eerder op de ochtend mistig was zat er nog relatief veel vocht in de lucht waardoor mijn foto's soms een beetje wazig op grote afstand zijn.


En hier heb ik dan op mijn gemak nog even genoten van een granola bar en een flesje water. Er wonen in een gebied bijna zo groot als Nederland, slechts 600.000 mensen. Het is er dus altijd heerlijk rustig.


Ook anderen genoten van de rustige omgeving. Helaas had ik geen tijd om een kano te huren en ik vind dat ook een beetje link met mijn fototoestel.


En misschien een mogelijkheid als bureaublad.


Ik ben vervolgens door gereden naar het plaatsje Arlington. Veel mensen zullen de naam Arlington waarschijnlijk herinneren van de militaire begraafplaats bij Washington D.C. waar recentelijk Edward Kennedy is begraven. De begraafplaats is gelegen in de county Arlington van de staat Virginia. Ook in Arlington is er een begraafplaats te vinden (in het centrum naast de St. James church). Verder bestaat de stad uit dure hotels (de medewerkers hadden een soort zwarte Piet uniform aan), antiekwinkels en galerieën. Het blijkt in zo'n centrum verdraait lastig om een hapje eten te vinden. Als je genoeg geld heb laat je je bedienen door zwarte Piet, maar dan verdampt mijn budge wel een beetje erg snel.


Ik begin mijn hybride SUV steeds meer te waarderen. De stickers 'Powered by Microsoft' baarde mij aanvankelijk nog zorgen, maar dat blijkt niet nodig. Het comfort niveau is zeer hoog. Gelukkig zijn er soepele vering, groot stuurwiel en het stuur kun je met je pink omdraaien. De Escape kan met gemak 5 volwassenen elk met een koffer vervoeren. Kom daar eens om bij de Toyota Prius. Femke Halsema heeft 'm niet voor niets ingeruild. En dat alles rijdt 1:15. Deze auto is gewoon cool. Waarom wordt de auto niet in Nederland geimporteerd?

PS in tegenstelling tot wat ik eerder schreef werkt alles net zoals bij de Prius. De SUV kan zelfs tot bijna 70 km/h alleen op de elektromotor rijden en je kunt hem 's avonds thuis opladen.

Vermont

Met enige vertraging ben ik aangekomen in New York. Door de vertraging heb ik meer hinder van rush hour maar ik heb tenslotte toch vakantie. Om mij te verplaatsen heb ik een comfortabele auto gehuurd, een Chevrolet Impala ('full size' by Alamo). De SUVs zijn vaak twee keer duurder terwijl het verschil met de economy class slechts een paar tientjes is voor de hele week. Die keuze was dus snel gemaakt. De drie teminals van Newark worden verbonden door de Airtrain. Echter de Airtrain heeft ook een halte bij de drie vehuurmaatschapijen (National (=Alamo), Avis en Hertz). Terwijl ik het gebouwtje van Alamo/National binnenloop valt mij op dat er wel erg weinig Impala's op het parkeerterrein staan, of beter: geen. De vrouw achter de balie probeert mij even later te overreden om voor $90 de huurauto op te waarderen naar een SUV. Ik zeg dat de Impala prima is.

Even larter loop ik met het huurcontract naar de oparkeerplaats. De medewerker aldaar kan ook geen Impala vinden, "Goh, wilt U een SUV?". Deze keer heb ik wel interesse want het kost niets extra. Het wordt een Ford Escape. Let wel dit is een hybride SUV, dus niet een hybride met een motor van het type grasmaaier, maar gewoon een 2.5l + een electromotor. Zou die wel de binnenstad van Nijmegen in mogen? Deze hybrid spreekt de accu's aan als ik de auto op z'n staart trap, maar niet als ik langzaam rijdt. Dat is volgens mij afwijkend van Honda en Toyota. update: later leerde ik dat als de airco niet aan staat, de Escape tot 40 mile/hour (bijna 70km/h!!!) gewoon op de electromotor rijdt. Dit leverde soms wel verbaasde gezichten op als ik als een soort Knight Rider in de silent mode voorbij kwam zoeven.

De eerste stop is Albany. Deze stad is de hoofdstad van de staat New York. Ik ben dus nog niet in Vermont. Alle hotels in het zuidoosten van Vermont waren namelijk twee keer duurder dan het hotel in Albany. Met nog een heel aantal vakanties in de planning moet ik ook op de kleintjes letten.

Morgenochtend vroeg rijd ik naar de omgeving van Arlington (ca een uurtje). In de ochtend, met de opkomende zon, zijn de kleuren meestal mooier (als er een beetje zon is tenminste). Daarna pak ik wel bij een Waffle House een onbijtje. Nu eerst vroeg slapen, want het was een lange dag en de komende 6 dagen staat er veel op het programma.