9/11

Vandaag is de dag van mijn vlucht naar Nederland. Op de dag van kerstavond kom ik aan in Nederland. Maar voordat ik vanavond vetrek, heb ik nog bijna een halve dag om Manhattan te bekijken. Om te beginnen maak ik een wandeling door het gedeelte van Manhattan waar de NY Stock Exchange ligt, en loop ik verder naar de Brooklyn bridge. Dit gedeelte van Manhattan is gebouwd in de 19e eeuw. Deze gebouwen hebben daarom nog allelei details die voor een modern gebouw te kostbaar zijn. Hier zijn veel toeristen dus kan ik naar hartelust foto's maken van o.a. de Brooklyn bridge zonder meteen als verdacht bestempeld te worden. De NY Stock Exchange blijkt eigenlijk maar een klein gebouw te zijn aan een smalle straat. Alle straten rondom de beurs zijn hermetisch afgezet met grote betonnen blokken.


Op de gevel van het rechter gebouw staat 1873, maar gezien de dicht gemetselde ramen van het linker gebouw zal dit historisch stadsgezicht ook wel spoedig vervangen worden door een moderner gebouw.


De Brooklyn Bridge (geopend 1883) met op de achtergrond de Manhattan Bridge (geopend 1909).



Waar voorheen het World Trade Center stond is er nu een grote bouwput. Door allerlei procedures en andere vertragingen is er zeven jaar na 9/11 nog niet zo veel voortgang gemaakt. De eerste beginselen van de Freedom Tower zijn al zichtbaar. Deze toren wordt 1776 feet (541m) hoog en zal naar verwachting in 2012 of 2013 voltooid worden. Er is gekozen voor een hoogte van 1776feet omdat het getal overeenkomt met het jaar waarin het Amerikaanse Congres de onafhankelijkheidsverklaring heeft aangenomen.

Bij de bouwput is een informatiecentrum. In dit centrum is een kleine tentoonstelling te zien over voorwerpen die gevonden zijn in de puinhopen, zoals een brandweerhelm, en registraties van ervaringen van overledenen etc.


Daarnaast worden er dagelijks meerdere rondleidingen gegeven langs de bouwput door twee personen die op een of andere manier betrokken zijn bij 9/11. Vanzelfsprekend zijn het voor iedere rondleiding andere betrokkenen. Bij de rondleiding waar ik aan deelnam was er een gepensioneerde brandweerman (die aanwezig was op 9/11 en een vrouw die een klein bedrijf 'runde' vanuit het WTC. Zij vertelde over hun persoonlijke ervaringen op 9/11 en de periode daarna. De vrouw had de ochtend van 9/11 ruzie gehad met haar moeder (via de telefoon). Terwijl zij naar het WTC liep sloeg, even na 9 uur, het eerste vliegtuig in het WTC.

Verder vertelde zijn dat er na 9/11 alleen financiële hulp was voor grote ondernemingen of ondernemingen die meer dan 6 medewerkers hadden verloren tijdens 9/11. Haar bedrijf bestond uit slechts 12 medewerkers waarvan er een is overleden tijdens de aanslag. In de periode na 9/11 moesten alle bewoners, die in de omgeving wonen, elders woonruimte zoeken terwijl de huur wel betaald moest worden. Zo werd zij dus dubbel getroffen. Daarnaast was haar longcapaciteit sinds 9/11 met 10% afgenomen. Zij had namelijk voor 9/11 al een dergelijke meting laten doen omdat zij astma patiënt is. Met enige regelmaat werd bovendien haar bloed gecontroleerd op onder andere kwik (afkomstig uit de tl-verlichting van het WTC) maar de resultaten werden niet aan haar bekend gemaakt. Dat zet je wel aan het denken over alle spaarlampen die vanaf 2012 verplicht zijn in de EU. Je kunt ze dus beter niet laten vallen en aan het einde van de levensduur naar het inzamelpunt chemisch afval brengen.



De paar dagen in New York waren weliswaar koud maar wel een zeer bijzondere ervaring. Ik heb veel verschillende zaken gezienen vooral veel door Manhattan gelopen. Uit ervaring kan ik melden dat je dat wel uit je hoofd laat als het 's-zomers 40C is. Waarschijnlijk is het najaar (Indian Summer) het beste jaargetijde om naar New York City te gaan. En ik heb mijn best gedaan om vooral naar sights te gaan die ik zo snel niet elders zou vinden, zoals het WTC, het museum op Ellis Island, talk show van Mike Huckabee, 5th Avenue etc. Het is jammer dat ik de rondleiding in het Statue of Liberty moest missen maar ik hoop ergens in de toekomst nog een keer een stop-over te maken zodat ik als Civieler eindelijk eens de binnenkant van het Statue of Liberty kan zien.

Uitzicht

De afgelopen dagen was het zicht door sneeuw, regen of mist beperkt geweest. De weersvoorspelling gaf voor vandaag een grote kans op zon dus dan kon ik vandaag de attracties bezoeken waarvoor uitzicht vereist is. Het begon al met een fraai uitzicht tijdens het ontbijt in mijn hotel.


Daarna opweg naar het Empire State Building. Dit leverde de bekende foto's op. Als je naar deze attractie gaat, zorg dan dat je op tijd komt, want er zijn lange wachtrijen (opnieuw veel veiligheidscontrole). Het Empire State Building is elke dag vanaf 08:00h geopend en uiteindelijk is het het wachten waard. Terwijl je staat te wachten proberen mensen je een skyview voorstelling te verkopen. Dit is dus niet, zoals bij veel andere hoge gebouwen, een bezoek aan een extra hoge verdieping, maar je gaat naar een IMAX theater op de tweede verdieping. Een filmpje kan ik ook downloaden dus die voorstelling heb ik overgeslagen.


Zie hieronder de rooftop water tanks. De waterdruk in het leidingnet in Manhattan is alleen voldoende voor de eerste vijf verdiepingen. De overige verdiepingen worden voorzien van water dat eerst naar zo'n watertank op het dak wordt gepompt.


Daarna snel naar het Statue of Liberty. Zoals op veel plekken moest iedereen langs security. Het was niet alleen koud (-10C) maar er waaide ook een harde wind. Enigszins bevroren kwam ik bij security aan, iedereen moest namelijk buiten wachten. Ik heb nu zo'n bontmuts gekocht (voor de dierenliefhebbers en/of vegetariers: van nepbont). Ik heb de muts opgezet en ik vraag mij nu af waarom niet iedereen zo'n muts draagt. Koude oren of een koud hoofd zijn voltooid verleden tijd. Als na een bontmuts zo'n ouderwetse muts opzet vraag je je af of de muts wel op je hoofd zit.

Voor een rondleiding in het Statue of Libery had ik mij een maand van te voren moeten opgeven (Statue Tour). Het was erg jammer dat ik dat dus moest missen.


Vervolgens naar Ellis Island. De immigranten uit Europa die per derde klasse aankwamen in New York werden afgezet op Ellis Island. Daar werd een gezondheids en juridische test afgerond voordat de immigranten werden doorgelanten naar de VS. Ongeveer 2% van de immigranten moesten weer terugkeren naar Europa.



Vanuit de centrale hal konden de immigranten Manhattan zien liggen, maar niet iedereen zou worden toegelaten tot de VS.


De (derde klasse) immigranten hadden niet veel meer mee dan een koffer. Tegenwoordig nemen de meeste mensen al meer mee als zij 14 dagen op vakantie gaan. Stel je voor wat je mee zou nemen als je definitief huis en haard verlaat en je hebt maar een koffer tot je beschikking (die je waarschijnlijk ook nog moet delen met je kinderen).


Ik geef direct toe dat de onderstaande foto iets te donker is en bovendien staat het toestel ook nog eens scheef. Maar de laatste ferry van Ellis Island naar Manhattan zou binnen enkele minuten vertrekken en die wilde ik niet missen!


De dag heb ik afgesloten met het nachtelijke uitzicht op Manhattan. De onderstaande foto's heb ik gemaakt vanaf een pier voor het hotel. Echter bij -10C wordt het na een poosje zonder handschoenen moeilijk om het fototoestel te bedienen.




Ik kwam er bij toeval achter dat het voor bezoekers van dit blog niet mogelijk is om een vergroting te krijgen door op de foto te klikken, dus hier een vergroting van downtown Manhattan.

Verdacht......

Vanochtend op weg naar Manhattan viel mij op dat de roltrap van het metro station eigenlijk best mooi is vorm gegeven. Nadat ik een paar foto's had gemaakt (ik moest even oefenen met compositie en belichting en dat is niet makkelijk als je achter je mini-statief op de grond ligt) kwam er al snel een politie agent aangelopn. Ook het metro station bleek een high security area te zijn waar geen foto's gemaakt mogen worden. Hij wilde mijn foto's bekijken en toen was het in orde. Ik ben maar niet de discussie aangegaan. Ik zou wel graag willen, de vragen zou ik zo kunnen bedenken (Wat is nu eigenlijk de definitie van een high security area? Waar staat dat aangegeven?) maar winnen zou ik natuurlijk nooit. Als civieler heb je het in de VS niet gemakkelijk. Als ik namelijk ik een foto maak van een brug of ander betonnen 'kunstwerk' dan ben ik meteen verdacht.


Zie hie de agent (rechts boven) die nu nog nonchalant tegen de roltrap staat geleund.


Na het voorval met de politie agent vervolgde ik mijn weg naar het Grand Central Station. Dit is een soort Den Haag Centraal maar dan groter en let wel alle sporen zijn ondergronds! Als de prijs voor kantoorruimte ooit nog eens aantrekt dan kunnen ze nog heel wat vierkant meters verkopen bij Den Haag CS. In vergelijking tot bijv. de metro bevond dit gebouw zich in uitzonderlijk goede staat.


Dit is wel het meest bijzondere voorbeeld van de invoering van computers dat ik ooit gezien heb. In Grand Central Statino is deze plek van de informatiemedewerk(st)er letterlijk ingenomen door een geautomatiseerd systeem.


Een goed uitzicht op Manhatten is er vanuit de Roosevelt tram. Het lijkt een beetje op een skilift, maar dan zonder ski's, en vervoert passagiers tussen Roosevelt Island (oostelijk van Manhatten) en de upper east side van Manhatten (de villa wijk van Manhattan), parallel aan de Queensboro Bridge.
Als de brug toch niet in beeld past, dan maar een detail.


Dit is ook het beeld dat je ziet in de eerste beelden van de serie Taxi waarbij Tony Danza zijn taxi over deze brug rijdt. Waarschijnlijk hadden zij iets meer dan $1,75 uitgegeven om die beelden te maken waardoor ze niet zo bewogen zijn als mijn foto.


's-Middags heb ik de NBC studio's in het Rockefeller center bezocht. Het Rockefeller center is zeer fraai vormgegeven, maar de NBC-studio tour was niet echt value for money. Ik heb alleen de lege studio van O'Brian en Satuday Night Live gezien. Het Rockefeller Center bestaat uit 19 gebouwen in tegenwoordig het centrum van Manhattan. De gebouwen worden verhuurd als theater, studio, kantoren, winkels etc. Het Rockefeller Center staat aan 5th Avenue van de 48e tot de 51e Street, en is gebouwd in de 11 jaar voor de Tweede Wereldoorlog. Het interieur, van het openbare gedeelte, bestaat uit zwart marmer en vele muurschilderingen. Dat is wel een groot verschil met een winkelcentrum in Nederland.


Richting de avond heb ik door SoHo gewandeld. De wijk SoHo (South of Houston (street) is een wijk gelegen in het zuiden van Manhattan en gebouwd in de 19 eeuw en lijkt op Delft maar dan zonder grachten.

Een lange dag

De ochtend heb ik gebruikt om nog even langs het WTC te gaan en om de kerstdrukte op 5th Avenue te bekijken. Rond de hele bouwput staat een bouwhek met bijbehorend doek die het fotograferen van de bouwput onmogelijk maakt. Aangezien opgeven niet echt in mijn vocabulair zit, zocht ik verder naar een kans om een foto te maken van de bouwput. Toen ik een rondje rond de bouwput liep zag ik dat de BurgerKing ook een tweede verdieping had. Zo heb ik dus toch mijn foto, en tsja als ik toch bij de BurgerKing ben dan...



Het was er reuze druk wegens de mensen die nog last minute kerst inkopen deden, en de toeristen die daarnaar keken. Er waren op bijna alle kruisingen politieagenten die het voetgangersverkeer regelden. Opvallend vond ik dat iedereen gewoon het rode voetgangerslicht negeerden, ook al stond er naast het (rode) verkeerslicht een politieagent. Bij de eerste kruising bleek ik wachten tot dat het verkeerslicht aangaf dat ik mocht oversteken (een wit wandelend persoon), maar ik werd bijna omver gelopen. Bij de volgende kruising liep ik dus maar met de stroom mee, door het rode licht.




De middag was gereserveerd voor het bijwonen van de talk show van Mike Huckabee voor FoxNews. Hij was ooit een kandidaat voor voorverkiezingen van de Republican pary. Ik was onder de indruk van het gemak waarmee hij rol van talk show host invulde. De onbekendheid van Mike Huckabee heeft mede bijgedragen aan het verliezen van de voorkiezingen. Door de talk show op national television zal hem dat in 2012 niet meer gebeuren.

Bij het vallen van de avondduistersns ben ik naar een schaatsbaan in Cental Park gegaan. Nadat het overdag een beetje gedooid had, ging het weer vriezen. De voetpaden werden daardoor ijzig glad (en koud).

IJsbaan Central Park (63th Street)


Ik weet dat de onderstaande foto eigenlijk te donker is, maar lange sluitentijden zijn zo goed als onmogelijk als je je fototoestel een halve meter boven je hoofd houdt, maar de zeer grote kerstboom bij het Rockefeller Center is toch wel uniek. Om de hoek is een kleine schaatsbaan.


Toen ik 14 jaar geleden in NYC was, werd er nog gewaarschuwd om maar geen gebruik te maken van de subway. Ik maak er nu elke dag gebruik van. Overal zijn beveiligingsbeambten aanwezig en de metro stellen vertonen helemaal geen graffiti meer. Dat is iets uit de film. De constructies (haltes) zijn wel erg oud en matig onderhouden.


Ter afsluiting nog even snel langs Time Square. Zelfs het politiebureau heeft knipperende neon verlichting! Maar de agenten zouden het vast weer geen goed idee vinden dat ik van hen een foto zou maken, dus dan maar een foto van het 'plein' zelf.


Voor zondag is er weer sneeuw voorspeld maar maandag en dinsdag worden redelijk zonnig. Zondag plan ik de activiteiten indoor en maandag outdoor. En dan hoop ik zonder vertraging op de dag voor kerstmis in Nederland aan te komen.

New York

Vandaag ben ik aangekomen in NYC. Juist vandaag begon het ook te sneeuwen in NYC. Gelukkig leverde dit op Newark Liberty Airport geen vertraging op, ondanks dat inmiddels veel sneeuw was gevallen. Het situatie op de weg was heel anders in het midden van de VS waar veel snelwegen onbegaanbaar en vliegvelden gesloten zijn. Veel winkeliers hadden wegens de tegenvallende kerstverkoop gehoopt op een eindsprint in de verkoop maar dat kunnen ze nu wel vergeten.



Later op de dag werd de sneeuw afgewisseld met regen. Tussen de wolkenkrabbers kan het flink waaien. Mijn 1-dollar-paraplu was na de eerste windvlaag dan ook onherstelbaar beschadigd. (Koop dus geen paraplu bij de dollarstore). De winkels weten dit ook want ze hebben tientallen paraplu's op voorraad.

Ik heb een hotel aan de Hudson river (met uitzicht op Manhattan). Op 20m van mijn hotel vertrek de PATH subway naar waar ooit het WTC stond. Het is wel indrukwekkend om met deze metro de bouwput van het WTC binnen te rijden. Het maken van foto's is een beetje lastig vanuit het station want dan komt er direct een beveiligheidsbeambte dit verbieden.

Tijdens het vervolg van mij voettocht door Manhattan hoorde ik in de, nabij het WTC gelegen, St Paul's chapel een koor zingen. Ik had inmiddels al een paar uur gelopen dus ik wilde wel even zitten. Het bleek dat er niet alleen een heel aardig kerkkoor zong maar dat deze kapel een rol had na 9/11. De rescue workers hadden hier gedurende 9 maanden geslapen en gegeten. In de kerk was een expositie met aandenkens over de periode na 9/11. Het geheel werd begeleid met verhalen zoals je die veel vindt in de VS. Bijvoorbeeld, de vele honderden rescue workers hadden wel honger na een dag werken. Er werd dus al snel een BBQ in elkaar gelast voor het bereiden van vele honderden hamburgers. De voedsel- en warenautoriteiten waren van een dergelijk praktische oplossing niet zo gecharmeerd. Maar ja een brandweerman met honger vind je liever niet tegenover je. Na drie dagen werd de BBQ uiteindelijk toch 'gesloten'. Maar al snel bood zich een restauranthouder aan onder wiens leiding de BBQ de volgende middag al weer open for business was.




In het vervolg van mijn voettocht had ik inmiddels ook honger en heb ik Chinatown een hapje gegeten. Het regende niet zo hard maar na een paar uur door NY gelopen te hebben was het toch wel weer de hoogste tijd om naar mij hotel te gaan. Doordat het in de winter al vroeg donker wordt in New York zijn veel van mijn foto's in het donker genomen. Het is nog wel even oefenen met fotograferen na zonsondergang want alle foto's worden bij lange sluitertijden oranje door de straatverlichting. Ik denk dat ik er toch wel redelijk in geslaagd ben met mijn compactcamera van 199 euro.

Kerstverlichting

In de TV-series uit de VS op de Nederlandse televisie is er in de kerstaflevering uitbundige kerstverlichting te zien. Ik veronderstelde dat dat waarschijnlijk alleen in de TV-studio het geval zou zijn. Niets was minder waar, nadat ik terug was gekomen uit Hong Kong, had men in de VS massaal kerstverlichting opgehangen. In de sociaal zwakkere wijken bleef het bij een enkel lint van lampjes, in de villa wijken werd vaak het hele huis volgehangen met lampen. Opmerkelijk is dat er blijkbaar een soort competitie is tussen de huiseigenaren, want waar de ene straat uitbundig verlicht is, is het in de andere straat donker. Ik vraag mij wel af op welke groep ze al deze lampen aansluiten, want dit vraagt behoorlijk veel elektriciteit. Ironisch is dat juist in de week dat de Europese Commissie de gloeilamp heeft verboden (vanaf 2012), in de VS de gloeilampen massaal worden buiten gehangen. Ik heb maar niet aan mijn US-collega's verteld dat een niet democratisch gekozen politicus uiteindelijk een gloeilamp heeft verboden die toch al niet meer zo veel wordt gebruikt.

Gisteravond besloot ik om na zonsondergang een aantal foto's te maken van deze verlichting. Lastig is dat het in Houston erg snel volledig donker is, dus bij schemering fotograferen is bijna niet mogelijk. Bij thuiskomst bleken alle foto's echter 'out of focus' te zijn. Teneinde raad vroeg ik de foto-expert Edwin te Delft (wel bekend in de Koornbeurs) om raad. Binnen 12 uur had ik al een antwoord, hulde! Ik moest enige instellingen op mijn fototoestel wijzigen en met nog enig ge-experimenteer van mijzelf naar de meest gunstige instellingen ging het fotograferen vanavond veel beter. Het lastige bij dit soort foto's vond ik dat de straatverlichting de foto behoorlijk kan verstoren. Het was dus zoeken naar fraaie kerstverlichting zonder dat er een lantaarnpaal in de voortuin stond.

Voor mijn vertrek naar New York had ik afgelopen weekeinde een sjaal en muts gekocht. De sortering in het doorgaans warme Houston is niet zo groot. Sears verkocht gewoon helemaal niet van deze artikelen. Bij Gap had ik een muts en een sjaal van maar liefst twee meter lang gekocht. Het was nog de enige sjaal die er was. Als je vroeger op de lagere school een sjaal van 2 meter had, dan vond je oma breien wel leuk. Ik heb mij nu laten vertellen dat het mode is. Dat had ik eigenlijk ook wel kunnen bedenken want anders ligt het niet bij GAP in de winkel. In ieder geval kwam de muts en sjaal vanavond goed van pas, want het was inmiddel behoorlijk koud geworden in Houston.

Deze straat sprong er wel uit,


Bij dit huis vond ik de compositie erg aardig.




Dit huis was ronduit bijzonder. Ik vraag mij af of als dat huis in Nederland zou staan het tot protest acties zou leiden.


De relatief lange sluitertijd gecombineerd met het gebruik van de zelfontspannen (trilt het toestel niet als ik afdruk) zorgde ervoor dat er zo nu dan een auto door het beeld reed.

Macau

Vandaag heb ik een dagtrip geboekt naar Macau. Het eerste probleem is dat de dagtocht vertrekt om 7am en de keuken gaat open om 6:30am. De alternatieven voor ontbijt in de omgeving van mijn hotel zijn niet zo aantrekkelijk (of vereisen vaardigheid met chop sticks), dus dan maar snel eten en mijn tas staat al klaar op mijn hotelkamer.

Opvallend was dat de lift gewoon niet stopt voor 6:30am bij het restaurant. Als risk consultant had ik de brandtrap bij mijn aankomst al verkend, dus ik liep via de brandtrap naar het restaurant. Het personeel was enigszins verbaasd dat er al zo vroeg een gast was maar ik werd wel netjes bediend. Zo hoefde ik tenminste niet zo te haasten.

De afgelopen dagen is mij opgevallen dat in Hong Kong nooit koekjes of andere tussendoortjes worden aangeboden. Misschien is dat het geheim waarom er zo weinig Chinezen overweight zijn.

De reisbeschrijving van de tour beschreef dat er een aantal plaatsen bezocht zouden worden, dat leek mij wel interessant. Zo was er een oude stadsmuur die vroeger Macau beschermde tegen de Chineze invloeden. Later kwamen daar ook New Territories bij en in de lease van Macau (Portugal) eind jaren negentig afgelopen. Opvallend was dat deze stadmuur op de werelderfgoedlijst staat, maar dat hij dagelijks aan allerlei bedreigingen bloot staat. De reisgids legt namelijk vrolijk uit dat de stadmuur bestaat uit een zandachtig materiaal, en als je er overheen wrijft kon het zand los uit de muur. Wat vervolgens iedereen ook deed, zie de licht bruine plekken op de muur. Daar was dus ooit meer muur. Zo blijft er geen muur meer over. De schelpen kon ik nog herkennen dus volgens mij is het een mengsel van zand en gebrande schelpen (een soort vroege beton)

Oude stadsmuur van Macau


Even laten bezochten wij een tempel. De tempel bevond zich in zeer slechte staat. Opvallen vond ik dat de schade aan stenen en beton, gewoon werd aangesmeerd met cementpasta. Eigenlijk was de tempel weer min of meer gelijk aan te tempel van gisteren dus wel interessant maar niet heel bijzonder meer. In deze tempel werd alleen wierrook aangestoken en werden geen papieren objecten verbrand.

A-Ma tempel


Eigenlijk vraag ik mij af wat het doel is van de werelderfgoedlijst. En waar het geld dat geinvesteerd wordt blijft. Ik zou een en ander besteden aan een opleidingsprogramma om de lokale bevolking zorgvuldig een en ander te restaureren.

Onderweg op Macau kwam ik een zeer klein altaar tegen, zoals je die ook vaak op Hong Kong kunt vinden. Het lijkt erop dat het met name iets is van lager opgeleiden. Toen ik namelijk een manager, tijdens mijn verblijf in Hong Kong, tijdens de lunch in het witte boorden gedeelte van de kantine, vroeg naar het altaar in de onderhoudswerkplaats, kreeg ik een ontwijkend antwoord. De blue collar workers spreken bijna nooit Engels dus daar kon ik het ook niet aan vragen.

Mini-altaar