New Territories

Sinterklaas is aan mij ontgaan Ik heb het secretariaat van mijn werkgever in Utrecht wel gevraagd om de chocoladeletter in mijn postvakje naar Houston op te sturen. Echter er blijkt enige commotie ontstaan te zijn over uit postvakjes ontvreemde chocoladeletters. Waar iemand zich al niet druk over kan maken. Ik heb aangeboden dat ze mijn chocoladeletter wel kunnen om de gemoederen te sussen. 

In de tussentijd heb ik in Hong Kong een excursie gemaakt naar de 'New Territories'. De tour begon met een bezoek aan een tempel. (Ik reaiseer mij nu dat er in een tempel helemaal geen ruimte is voor een mis.) In de tempel waren er drie manieren om respect te tonen en/of overledenen te eren. Zo was er een beeld dat hoorde bij iemand geboortejaar. De gelovigen konden bij het beeld offers brengen zoals wierrookstokjes of fruit. Daarnaast konden er buiten het gebouw van de tempel wierrookstokjes aangestoken worden. De gelovigen hadden waarschijnlijk gehoord van de wet van de grote aantallen want er werden tientallen wierrookstokjes tegelijk aangestoken (zie bovenstaande foto). Bij de tempel zag het dan ook blauw van de rook. Mensen met astma kunnen beter enige afstand bewaren. Het meest interessant vond ik de oven waarin papieren offers werden gebracht. Bij de tempel konden allerlei papieren artikelen gekocht worden die nuttig waren voor de overledenen in het hiernamaals, zoals een soort monopoly geld, papieren overhemden etc Dat alles ging vervolgens in een papieren koffer de oven in opweg naar de overledenen. Een aantal mensen stuurden ook gewoon een brief met boodschap. Het meest interessant vond ik de papieren auto die ook geofferd kon worden! Let ook op het huis dat rechts naast de auto staat.



Binnenzijde van de tempel


Verkoop van papieren offers (let op bijv. overhemden en radio)


Een nabestaande die een brief samenstelt om 'te verzenden' naar de overledene.


'Postkantoor' naar het hiernamaals


God die hoort bij het geboortejaar.


Interessant om te weten vond ik dat in China voor het bepalen van de leeftijd niet wordt uitgegaan van de geboorte maar van het tijdstip 9 maanden eerder. Een Chinees is dus de facto bijna 1 jaar ouder dan iemand buiten China. Voor de tegenstanders van abortus moet dit als muziek in de oren klinken.

Met nog een aantal tussenstops kwamen we uit bij een ommuurde wijk Fanling. Er interessant om te zien hoe men zo leeft. Deze walled city zou bewoond worden door de Pang familie. De woningen raken elkaar boven het steegje waarin wij liepen. Binnen deze wijken worden er nog steeds oude woningen gesloopt en vervangen door moderne woningen. Blijkbaar is er nog nooit een grote brand geweest want in (als ik het goed heb) Amsterdam is de bouwwijze snel verboden na een grote brand die snel oversloeg van huis naar huis, omdat de huizen zo dicht op elkaar stonden. De reden dat deze wijken nog bestaan zijn de torenhoge prijzen voor een woning in Hong Kong. Dan kun jer beter de woning van je ouders overnemen.

Buitenzijde Fanling, ingang bij drie cirkels op de muur.


In deze steeg was het zo donker (overdag!) dat ik alleen een geslaagde foto kon maken met de flitser. Als je daar woont krijg je weinig zonlicht.


En dit is dan een foto van een brede doorgaande 'steeg' in de walled city. Ik heb expres mijn medereizigers op de foto gezet zodat je een indruk hebt hoe smal de 'brede' steeg is.


Hoe zou een Nederlands makelaar dit balkom beschrijven? Goed contact met de overburen mogelijk?


Aan onderhoud werd niet veel geld besteed en er was blijkbaar wel genoeg om een Mercedes te kopen. Bedenk zelf maar waar dat op lijkt in Nederland.


Hong Kong bestaat namelijk voor 75% uit bergen, en dan houd je weinig over voor woningen. De appartementen van social housing uit de jaren zeventig hebben een oppervlakte van circa 20m2, en dat is inclusief alles. Het (hurk)toilet is dan ook meteen de douche!

Sociale woningbouw in Hong Kong


Vanavond ben ik per taxi naar Aberdeen gegaan (aan de zuid zijde van Hong Kong eiland). Per openbaar vervoer was ik in de avondspits naar een buitenwijk van bebouwing gereden en vervolgens per taxi naar Aberdeen gegaan. De avondspits is namelijk met name stilstaan in Hong Kong. De taxi chauffeur vroeg zich enigszins verbaasd af wat ik daar dan wel ging doen. Ik kon zijn vraag niet plaatsen. Na aankomst heb ik eerst een boottocht gemaakt langs de zogenaamde drijvende stad. De term drijvende stad uit de reisgidsen is een beetje overdreven. Het is een verzameling van weinig zeewaardige bootjes waarvan er enkele als woonboot worden gebruikt.

Sampan


De veronderstelde drijvende stad.


Nadat ik een wandelingetje in Aberdeen had gemaakt begreep ik de vraag van de taxi chauffeur. Ik was namelijk de enige toerist in Aberdeen. Hier werden de Chinese tekens nauwelijks begeleid met Engelse tekst. Het leek mij wel leuk om Chinese muziek te kopen. De communicatie met de verkoopster verliep een beetje moeizaam in het Chinees, dus heb ik maar een paar CD's gekocht die prominent aangeprijst werden. In zo'n winkel ter grootte van een inloopkledingkast was er geen mogelijkheid om de CD's te beluisteren. De CD met klassieke en populaire muziek zijn erg aardig. De derde CD bleek een soort Nina Hagen in de Chinees te zijn. OK, dus daar heb ik 6 euro verloren. Rondlopen in zo'n bijna echte Chineze stad zonder over de toeristen te struikelen is wel leuk, maar het eten dat aageboden wordt ziet er minder aantrekkelijk uit. Gelukkig vond ik een Pizzahut! Dus na een prima pan-pizza ging ik weer opweg naar Kowloon.  

Opvallend vind ik dat het slecht gesteld is met de emancipatie, en dat in een socialistisch/communistisch land. Ik heb vrouwen alleen zien werken als serveerster, schoonmaakster, verkoopster of bij de receptie. Een dame die hier met zo'n dubbeldekker op slechts drie wielen om de bocht komt zeilen, zul je in Hong Kong niet tegenkomen.

Aberdeen na zonsondergang


Vroeg naar bed want morgen moet ik vroeg op voor de dagtrip naar Macau.