IKEA

Al langere tijd lagen er in mijn appartement overal stapeltjes boeken en greep ik vaak mis bij andere acties, bijv. bestek op etc. Het werd dus tijd om een en ander aan te vullen.

Eerst moest ik nog langs het benzinestation om te tanken. Toen ik arriveerde in Houston betaalde ik bijna $4.00 per gallon. De laatste paar weken is de benzineprijs scherp gedaald. En voor elke $100 die ik besteed bij Kroger (supermarkt) krijg ik tijdens een tankbeurt per gallon $0,10 korting. Terwijl ik de tank van mijn auto vulde riep een van de andere klanten tegen zijn kinderen 1.96!! Dat is dus $1.96 per gallon ofwel 0,40 euro per liter. Bijna 10 gallon later moest ik $18 afrekenen :-) Mij komt dat wel goed uit want veel sociale activiteiten en musea zijn in het centrum en dat is toch al snel een half uur rijden.

Waar anders dan bij IKEA kon ik deze spullen kopen. Nadat ik twee winkelwagentjes had volgeladen met mokken, bestek, boekenkast, schort, schoenspanners, klok en veel meer, herinnerde ik mij dat ik als ik meer dan $150 zou besteden ik voor $15 mocht besteden in het restaurant. Het was inmiddels 6:30pm, dus zo'n aanbieding liet ik niet lopen. Nu valt het bij de IKEA niet mee om $15 op te eten. Het werd dus een warme maaltijd + frisdrank + fruitsalade + koffie + appeltaart + een flesje water. Hmmm... als je te veel hebt gegeten valt het niet mee om alle aangekochte spullen in de auto te laden.

Gelukkig was het erg rustig bij de IKEA, want het was Halloween. Dat is een soort Sint Maarten. Voor diegenen die niet uit Noord-Holland komen, dan gaan kinderen met een lampion en verkleed bij de buren langs om zo veel mogelijk snoepgoed op te halen.



Ook bij de IKEA wil het nog niet vlotten met de reparaties na IKE, blijkbaar is er een lange levertijd voor nieuwe letters. Ook in de vaak economisch zwakkere wijken, zie ik nog vaak zeiltjes op daken gespannen. Het is mij niet duidelijk of het daar levertijd of een gebrek aan financiële middelen is.

Elections 2008

Zoals ik al eerder schreef volg ik aan de Rice University een serie lezingen over de verkiezingen. Zo ook vanavond. Deze avond was er een zeer interessante lezing over 'Early voting'. In een aantal staten in VS is het namelijk mogelijk om circa in de maand voor de verkiezingen al je stem uit te brengen. De lezing besprak alle aspecten van early voting, bijv. wie gaat er vroeg stemmen, wat zijn de effecten en is het eigenlijk wel democratisch. In een aantal gevallen, met name de voorverkiezingen, zijn er kandidaten afgevallen gedurende de maand voor de verkiezing, waardoor kiezers hun stem hebben uitgebracht op kandidaten die ten tijde van de echte verkiezing al niet meer mee deden.

De docent gaf een zeer interessante tip. Het betreft de enquetes waarvan er veel bestaan. Er is een website die alle informatie vergaard en presenteerd.
www.fivethirtyeight.com

Het getal 538 is de omvang van het electoral college (EC). Dit is de som van het aantal zetels in 'the House of Representatives' (435) + the Senate (100) + 3 zetels voor Washington DC. Elke staat mag twee senatoren afvaardigen.


Inmiddels is de krant bijna volledig gevuld met verkiezingsnieuws en is er bij de nieuwszenders geen ander nieuws meer te krijgen dan de verkiezingen. Deze verkiezing gaat in ieder geval interessant worden. Ik zal dinsdagavond in ieder geval aan de buis gekluisterd zijn.

World Affairs Council of Houston

Op het adres van mijn appartement ontvang ik wekelijks veel reclame drukwerk, van supermarkten, restaurants, winkels, en natuurlijk goede doelen. Waarschijnlijk met opzet hanteert elke afzender een ander formaat dus het is elke dag een chaos in mijn brievenbus.

Meestal ga ik snel door de post, vis de officiële briefven eruit en gooi de rest weg (oude kranten ophalen doet men niet in Texas). Enkele weken geleden zat er tussen alle junk mail opeens een opvallende brief, de afzender was 'World Affairs Council of Houston. Mijn interesse was gewekt en de die brief maakte ik al snel open. Het bleek dat ik lid kon worden van deze council en dat er regelmatig interessante lezingen worden georganiseerd. Nadat ik ook de website had bestudeerd, besloot ik om lid te worden voor $55 en gaf ik mij op voor een lezing.

Ik verwachtte eigenlijk een soort Studium Generale lezing. Voor diegene die niet bekend zijn met Studium Generale, de lezingen zijn interessant maar de vragenstellers willen vooral laten zien dat zij veel weten.

Vanavond heb ik de eerste lezing bijgewoond. Mijn verwachtingen werden overtroffen. De lezing vond plaats in de Federal Reserve Bank of Dallas - Houston Branche (FED Dallas). Vanaf de parkeerplaats naar de zaal liep ik door een zeer fraai vorm gegeven gebouw. Er was zelfs een winkeltje waar FED artikelen gekocht konden worden. Helaas was de winkel gesloten. Als de FED ooit nog geld tekort komt dan kunnen ze altijd nog het gebouw verkopen.

Onderweg naar de zaal zag ik al een aantal keurig geklede personen, maar ik dacht dat die onderweg waren naar een andere vergadering in het gebouw. Maar eenmaal bij de zaal aangekomen trof ik een keurig publiek (bijna allemaal in pak, en zeker geen T-shirt en geitenwollensokken zoals bij SG), prima catering en een interessante lezing. De lezing ging over 'Turmoil in the Global Markets.

Erg aardig zijn de lezingen voor de komende maand, een lezing over Irak door een kolonel (waar de VS is binnen gevallen) een lezing over de situatie in Georgie door een luitenant kolonel (waar de VS vooral militaire trainingen heeft gegeven) en de genocide in Rwanda en Burundi door de voormalige VS ambassadeur in Burundi (800.000 slachtoffers en niemand heeft iets gedaan). Het lijkt mij erg interessant om de lezingen te vergelijken. En dat allemaal voor slechts $55 per jaar.

World Affairs Council of Houston

Terug naar Houston

Vandaag begint de lange terugreis naar Houston na mijn vakantie op Hawaii. Het zijn twee zeer aangename weken geweest met een combinatie van toeristische locaties en uitgestrekte natuurgebieden. Aan de muziek die overal op Hawaii te horen is, kan ik niet echt wennen. Het lijkt allemaal op elkaar en bovendien op de 'Zangeres zonder naam'. Maar dat is mijn mening, een andere reisgenoot raakte wel in extase van deze muziek.

Aangezien ik met Continental vanaf Honolulu naar Houston vlieg moet ik nog vanaf Maui naar Honolulu. Daarvoor gaf een van de reisgenoten het advies om met Go! Express a.k.a. Mokulele airlines te vliegen. Deze maatschappij vliegt met Cesna's 208B Grand Caravan. Het is eigenlijk een soort vliegende MPV Er zijn namelijk 9 zitplaatsen voor reizigers. Er waren gelukkig wel twee piloten. Dat is namelijk geen vereiste voor kleine vliegtuigen in de VS. Voor het vertrek had ik nog even gesproken met twee frequent flyers en die raadde mij aan om aan de linker zijde van het toestel te gaan zitten want dan had ik het beste zicht op Maui.

Het is een kleine maatschappij waarmee ik vlieg en het vliegveld is erg klein  De grond stewardess is multi functioneel: checkt de reizigers in, haalt de reizigers op en brengt ze naar het vliegtuig, en laadt ook de koffers in het vliegtuig. Toen ik aan haar vroeg of zij een biljet van $5 kon wisselen ik 5 biljetten van $1 (om een flesje water te kopen) kwam ze even later aanlopen met het geld. Opvallend was dat er helemaal geen security controle was.

Highway to Hana

Na het matige ontbijt in het hotel moest ik vanochtend de Mustang helaas weer inleveren. Het verbruik bleek 15 miles per gallon te zijn. Eigenlijk niet eens slecht voor een V8. Bovendien daalt de benzineprijs scherp in de VS dus het valt allemaal wel mee (update 28-okt-08: in Houston kost een gallon nog maar $2,25)

Vervolgens een nieuwe auto opgehaald bij de verhuurder. Het werd een mid size SUV want er moesten de komende dagen tenminste 3 personen met bagage in passen. Het was inmiddels tijd voor de lunch, dus ik ben weer naar Pa'ia gereden. Deze keer werd het een vegetarische pizza bij 'Flatbread Pizza'. 

Vervolgens begon ik aan de reis naar Hana vanaf Pa'ia. Deze weg heeft een lengte van ongeveer 40 miles en een zeer groot aantal bochten. De weg wordt de 'Hana Highway' genoemd..  , maar dat is eigenlijk niet de juiste naam. Op een flink aantal plekken kunnen twee auto's elkaar namelijk niet passeren of kun je niet goed zien of er verkeer aan komt van de andere kant van de hairpin. In totaal zijn er 46 eenbaans bruggen en ongeveer 620 bochten (nee ik heb het onderweg niet geturd, zie Wikipedia - Hana higway) Kortom een interessante rit door een mooie omgeving. Opvallend is dat enkele tegenliggers, bij de zeer smalle stukken, vrolijk het bord 'yield to oncoming traffic' passeren en daar sta je dan. Links de afgrond en rechts te weinig ruimte voor de tegenligger. Het zijn zeker toeristen die geen Engels kunnen lezen.

Het stadje Hana is niet de moeite waard om te vermelden. Er zijn nauwelijks restaurants en slechts een hotel met prijzige kamers en gerechten. Aangezien wij toch honger hadden toch maar naar het betreffende hotel gegaan. Het restaurant biedt wel value for money. Want het eten was niet goedkoop maar wel prima van kwaliteit.

Haleakala

<!-- Converted from text/plain format Vandaag ben ik aangekomen op het laatste eiland van mijn reis: Maui. De andere reisgenoten bleven nog een dagje op Big Island of hadden andere plannen op Maui.

Aangezien openbaar vervoer dun gezaaid is op Maui besloot ik een auto te huren. Dit was een last minute plan dus ik was aangewezen op de beschikbaarheid van auto's bij de verhuurder. Het bleek dat alleen de grotere auto's beschikbaar waren. Als het dan toch een grotere auto zou dan maar een rode Ford Mustang convertble!

Maui biedt wederom veel natuur, onder andere Haleakala park met een observatory op een hoogte van 10.023ft. Ik besloot om naar deze top te rijden. Deze keer was een geasfalteerde weg beschikbaar tot aan de top. Onderweg oversteeg de motor van de auto mijn verwachtingen. Zelfs bij de steilste hellingen accelereerde de auto nog met gemak, en de motor kwam daarbij nooit boven de 2500rpm. Als ik wel een keer het gaspedaal tot de bodem intrapte werden de auto's achter mij al snel gereduceerd tot nog slechts stipjes aan de horizon.

De top (Red Hill) gaf een mooi overzicht op de omgeving. Eigenlijk is het uitzicht op de omgeving nog mooier dan Mauna Kea doordat de helling van de vulkaan steiler is.

's Avonds heb ik met twee reisgenoten gegeten in Pa'ia. Dit is surf city van Maui (o.a. met Ho'okipa Beach). In deze kleine stad heerst een alternatieve en ontspannen sfeer. Bijvoorbeeld veel restaurants die gerechten met biologisch geteelde ingrediënten op het menu hebben. Een van de reisgenoten vertelde mij dat hier veel wereldberoemde surfers wonen en die kom je dus ook op het strand tegen. Maar ik zou ze natuurlijk nooit herkennen.


-->

Vulcano National Park

Tijdens het teruglezen van mijn eigen berichten las ik wel erg veel spelfouten. Dit wordt mede veroorzaakt doordat ik de berichten opstel vanaf mijn BlackBerry

Vanochtend eerst weer begonnen met een ontbijt aan het strand in <invullen stad>. Aardig was dat de golven tegen de sea wall sloegen en vervolgens werd menig toerist verrast met een stevige sea spray. Gelukkig kwam ik er na observeren achter dat de grote golven bijna altijd in paren aankomen. Dus bij de eerste nat gesproeide toerist, de camera in de aanslag voor de tweede golf.

Vervolgens opweg naar het 'Vulcano National Park'.

Mauna Kea

Vandaag ben ik naar de top van de hoogste berg ter wereld geweest.
Je denkt nu: "Dat is toch de Mount Everest (29.035 ft, 1ft=0.3m)?". Geologen zijn van mening dat het nulpunt van de hoogtemeting ligt bij de voet van die berg. De voet van Mauna Kea ligt op de bodem van de oceaan. De hele berg is dus 33.500 ft hoog en dus hoger dan Mount Everest. Ze kijken op Hawaii niet op een paar foot dus de top van de berg is eenvoudigweg afgevlakt om er een aantal telescopen te bouwen.

De vukaan Mauna Kea is 750.000 jaar geleden ontstaan en is sinds 300.000 jaar niet meer actief. In het verleden was Mauna Kea circa 500ft hoger, maar elk decenium zakt Moauna Kea 1.6inch. Het gebied is een test area voor het leger van de VS. Bijvoorbeeld een de sub-toppen lijkt op een berg op Iwo Jima en daarom hebben vliegtuigen van de US air force hier geoefend met het afwerpen van bommen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ook tegenwoordig worden er militaire oefeningen gehouden. Deze zijn controversieel omdat voor de inwoners van Hawaii de berg een heilige status heeft.

Een goede vriend van mij vertelt regelmatig over zijn risicovolle ervaringen tijdens het bergbeklimmen. Die ervaringen worden gelardeerd met vallende stenen, scheuren in gletsjers, touwen die eigenlijk te kort zijn, klimpartners die halverwege opgeven etc. Eigenlijk is er in het bergbeklimmen weinig inovatie geweest in de afgelopen eeuw.

Je vraagt je dus inmiddels af: "Gerard & bergbeklimmen?" Jawel, maar dan wel als een civiel ingenieur! Naar de top van Mauna Kea is namelijk gewoon een weg aangelegd. Zie de lijnen op de bergwand op achtergrond van de onderstaande foto, dat is de weg naar de top.




Vervolgens neem je een Ford F350 super duty met een V8 turbo diesel die alle 4 de wielen aandrijft en rijdt je naar de top. Ingewikkelder is het niet.




Doordat ik het traject van zeeniveau naar top, 13790 ft boven zee nivea, in korte tijd af zou leggen is een goede voorbereiding belangrijk. De dagen voor de reis heb ik geen koffie gedronken, juist wel veel water gedronken en geen bonen of uien gegeten.

De dag van de reis zelf was vandaag aangebroken. 's Middags om kwart over twee was ik bij het afgesproken meeting point samen met circa 10 andere 'bergbeklimmers'. Even later kwam er een bijna leeg busje aangereden. Ik stond vooraan want ik wilde een goede plek voor het maken van foto's. Helaas gaf de bestuurder aan dat ik ingedeeld was bij het volgende busje. Dat kwam even later aangereden maar zat al bijna helemaal vol. Dit was geen goed begin. Maar tot mijn vreugde gaf de bestuurder aan dat ik naast hem mocht plaats nemen, de ideale plaats voor het maken van foto's!

Met de nodige foto-stops kwamen we om half vijf aan bij het visitor center. Hier kregen de reizigers een verbazingwekkend goede warme maaltijd. De reden van deze tussenstop was naast het diner ook het wennen aan de hoogte van inmiddels 9000ft. Aan de top zou namelijk bijna 50% minder zuurstof in de lucht aanwezig zijn dan op zeeniveau. Na een uurtje reden we door naar de top waarbij er onderweg adembenemende vergezichten te zien waren. Eenmaal op de top van Mauna Kea was het wachten op een wonderschone zonsondergang. Gelukkig had ik mijn statief meengenomen en had ik nog last minute advies ingewonnen bij een foto expert te Delft over de zelfontspan-functie van mijn fototoestel. Zo zou ik ook in het bijna donker, trillingsvrije foto's kunnen nemen. Ik kon het tekort aan zuurstof wel merken maar ik had er geen last van. Andere reizigers klaagde wel over hoofpijn. Een goede.voorbereiding is het halve werk.



Vervolgens ging de reis weer terug naar beneden. Vlakbij het visitor center werd er een plek gezocht waar het aardedonker was. Hier werd een telescoop opgezet om naar de sterren te kijken.

De reis naar de top van Mauna Kea was een zeer bijzondere ervaring 

Als je nog een keer op Big Island bent Mauna Kea Summit Adventure
http://www.maunakea.com
808-322-2366 of 888-322-2366 toll-free

Big Island

Gisteravond zijn we aangekomen op het grootste eiland van de staat Hawaii. Het zal geen verrassing zijn dat dit eiland gewoon 'Big Island' heet.  Dit eiland is aanzienlijk minder toeristisch dan Ohau (waar Honolulu op ligt) en is eigenlijk een groot natuurgebied. De huizenprijzen zijn zeer hoog en deze huizen worden veelal gekocht door welgestelde toeristen. Ik vraag mij af hoe de autochtone bevolking een huis vindt. In de kleine dorpen op Big Island zien de huizen en auto's er meestal oud en slecht onderhouden uit. Veel kleine kruidenier-achtige winkels staan leeg.

Opvallend is dat in het gebied waar wij verblijven (NW) de bodem bestaat uit een zee van lavasteen. Naarmate je daar verder weg rijdt is er meer en meer vegetatie zichtbaar.

Het grootste gedeelte hebben wij besteed aan het langs de noordelijke kust te rijden en diverse uitkijkpunten te bezoeken.

Pearl Harbor

Vanochtend vroeg (7am) ben ik al naar het USS Arizona Memorial gegaan. Het is een uitgebreide tentoonstelling over de aanval van de Japanse strijdkrachten op de schepen van de VS in Pearl Harbor.
Tijdens de aanval zijn vele schepen tot zinken gebracht of zwaar beschadigd. Bijna alle schepen konden gerepareerd behalve drie schepen waaronder de USS Arizona. Bij dit schip kan een herdenkingsmonument bezocht worden. Een klein schip brengt je gratis naar het monument toe vanuit het museum. De USS Arizona zonk op zondag 7 december.  1941 binnen enkele minuten was het schip gezonken en waren er circa 1100 bemangingsleden omgekomen. Bij de aanval op Pearl Harbor zijn in totaal meer dan 2200 mensen om het leven gekomen.

Opvallend zijn de gebeurtenissen die vooraf gingen aan de aanval. Kort voor de aanval werd een geheime boodschap gericht aan de Japanse ambassade in Washington onderschept en vertaald. Uit de boodschap bleek dat er om 1pm lokale tijd in Washington een aanval ergens in de Pacific uitgevoerd zou worden. De enige plek waar het dan vroeg in de ochtend zou zijn is Hawaii. Echter het telexbericht kon alleen per commerciele telex verstuurd worden omdat de militaire telex defect was. Dat bericht berreikte Hawaii pas 4 uur na de aanval. Daarnaast waren er op Hawaii ook zes eerste generatie radarstations, welke echter nog niet aan elkaar gekoppeld waren. De radar signaleerde de aankomende japanse vliegtuigen, maar de dienstdoende medewerker dacht dat het een eskader B17's van de US air force betrof.

's-Middags heb ik een bezoek gebracht aan het Bishop museum. Dit museum beschrijft de historie van Polynesie, waarvan Hawaii de noordelijkste eilandengroep is. In mijn beleving is dit museum meer value for money dan het Polynesian Cultural Center.

North Shore

Vandaag zijn wij naar North Shore gereden. North Shore bestaat uit een groot aantal stranden waar surfers (geen wind surfing) de golven trotseren. Het ziet er tamelijk inspannend uit. Ze moeten eerst door een aantal golven peddelen om vervolgens bij (als ik het goed onthouden heb) de vierde golf op hub surfboard te springen, en in minder dan een minuut is het daadwerkelijke surfen voorbij en begint alles weer opnieuw. Opcallend is dat een flink aantal van de surfers zonder schoenen loopt. Ook in Waikiki Beach zag ik vananvond iemand zonder schoenen bij de Pizza Hut naar binnen komen.

Tussen de middag een lunch gebruikt samen met nog twee andere vrienden bij een restaurantje gegeten dat werd aanbevolen door Lonely Planet. Ik dacht altijd dat die restaurants dan de prijs zouden vedubbelen en de kwaliteit halveren. Maar dit was daadwerkelijk een prima plek voor een lunch.

De rest van de dag gebruikt om weer langs de kust terug naar Honolulu te rijden.

Aloha

Vandaag ben ik vanzelfsprekend begonnen met ontbijt. Aangezien ik zo'n onbijtzaal al zo vaak van binnen heb gezien, werd het deze keer 'breakfast to go'. Het strand is namelijk maar een paar minuutjes lopen van het hotel. Dus even later zat ik bij een comfortabele 25C mijn ontbijt te nuttigen, zoals je op de foto kunt zien. De rest van de dag heb ik gebruikt om Honolulu te verkennen. Men zegt dat het klimaat op Ohau (het eiland waar Honolulu ligt) het meest aangename klimaat ter wereld is. 's Morgens is dat zeker zo, maar in de loop van de middag neemt de temperatuur en luchtvochtigheid toe. Met de juiste kleding is dat zeer goed te doen. Het aangename klikmaat wordt ook zo ervaren door de daklozen waarvan je er veel kunt vinden in Honolulu. Zj houden zich bezig met het inzamelen van plastic flessen voor het statiegeld.

Met name Honolului is zeer toeristisch met de bijbehorende prijzen. Ik schat dat ongeveer 50% van de toeeristen uit Azie komt. Hawaii is tenslotte net zover verwijderd van Japan als van de VS.

Vanavond gaan we nog een reisgenoot ophalen van het vliegveld en dan zijn we compleet.

Hawaii

9:00am Vandaag begint mijn vakantie naar Hawaii. Ik zal gedurende de komende twee weken drie eilanden bezoeken Ik zit nu nog op het vliegveld van Houston, maar ik verwacht zodadelijk te beginnen aan een vliegreis van 9 uur.

10:15am Dit schiet niet op, ik sta al een uur op de runway want er is geen stroom in de cockpit. Hadden ze dat niet eerder kunnen testen? Liever nu dan zodadelijk in mid air, want tussen de westkust en Hawaii is er geen mogelijkheid voor een noodlanding. Gelukkig is er wel airco.

3pm (lokale tijd Hawaii) Na een reis van alles bijelkaar 14 uur ben ik in mijn hotel. Het voordeel van de vertraging is dat ik de reisgids voor het belangrijkste deel uit heb, maar daar lezen jullie later meer over. Nu even een power nap.

8:30pm Waikiki beach verkend, hapje gegeten en nu is het na een lange dag de hoogste tijd om te gaan slapen

De komende twee weken kunnen er spelfouten in mijn blog staan omdat ik deze berichten post vanaf mijn BlackBerry.

Verjaardag

Als iemand jarig is verwacht je dat die persoon iets meebrengt voor bij de koffie. Deze week zijn er twee collega's jarig, ik heb geen taart gezien, maar we zijn met de hele afdeling gaan lunchen bij the Lasagna house. Ik kan niet inschatten of het lunchen een wijd verbreid gebruik is, maar het smaakte in ieder geval prima.

Ik moet toegeven dat het hier iets makkelijker is om een restaurant te vinden voor een lunch. De wijk waar ik woon, wordt ook wel de 'Energy Corridor' genoemd, omdat hier veel bedrijven zijn gevestigd die werkzaam zijn in olie en gas industrie. Enkele voorbeelden zijn BP, ExxonMobil, Halliburton, Shell etc. Al deze medewerkers moeten tussen de middag ook iets eten (nee, ze nemen geen broodtrommeltje mee). Langs een aantal hoofdontsluitingswegen vindt je daarom 'strip'malls waar veel restaurants gevestigd zijn. Een stripmall is een serie van aaneengesloten winkels op een rij (een strip). Het is eigenlijk vergelijkbaar met de groepen van circa 4 aaneengesloten winkels die in Nederland gevonden kunnen worden in woonwijken uit de jaren zestig van de vorige eeuw, maar dan natuurlijk iets groter.

SouthWest Houston

Enige tijd geleden bezocht ik een katholieke kerk in de wijk waar ik woon. Dat was een kerk die groter is dan de Kathedraal in Utrecht en bijna alle plaatsen waren nog bezet ook. Dat was dus niet wat ik zocht. Ik vond een website waarbij per parochie was aangegeven hoeveel huishoudens aangesloten waren. Na enig zoeken vond ik een passende parochie in het zuid-westen van Houston.

's Morgens moest ik nog het een en ander regelen, dus de mis van 5pm leek mij wel geschikt. Met enige spoed reed ik naar de kerk om nog juist op tijd te aan te komen. In de kerk viel mij op dat circa 95% van de parochianen niet blank waren. Dit was een verrassing voor mij. Afgaande aan de kleding en haardracht van de blanken maakte ik op dat zij het financieel niet echt breed hadden.

Mijn nieuwsgierigheid won het van de ratio dus na de mis was het tijd voor een onderzoekje van de omgeving. Ik trof een buurt aan waar de potholes in de wegen een aanslag vormde voor de ophanging van mijn auto, de auto’s van de bewoners veelal van een ouder model zijn en inmiddels voorzien zijn van deuken, de voortuinen hebben daar meer weg van een wildplantsoen en de huizen hebben hun beste tijd gehad maar alle ramen en deuren zijn wel voorzien van stevig traliewerk.

Stilletjes hoopte ik dat mijn auto het nog even zou volhouden. Gelukkig had ik mijn auto al zeker vier weken niet gewassen, dus ‘I blended in’. Wonderlijk is dat deze wijk slechts een kwartiertje rijden is van the Energy Corridor waar ik woon en waar werkelijk elk grassprietje wekelijks wordt onderhouden. Weer een ervaring rijker reeds ik de gated community binnen waar ik woon en het hek sloot zich achter mijn auto.

Terug in Houston

Vandaag ben ik weer aangekomen in Houston, na een verblijf van anderhalve week in Nederland. Ik had een druk programma, maar het was goed dat ik vele vrienden heb kunnen ontmoeten.

Tijdens de rit van het vliegveld naar het parkeerterrein sprak ik met de chaffeuse. Zij vertelde dat ze sinds enkele dagen weer over elektriciteit in haar huis beschilkte, zij had dus gedurende twee weken niet de beschikking gehad over elektriciteit in haar huis. Tijdens deze periode verbleef zijn bij familie die wel de beschikking hadden over elektriciteit. Zij gaf aan dat het onaagenaam was geweest, maar dat zij de afgelopen dagen druk bezig was met opruimen, de was doen etc.

Nu pas valt het mij op dat geen van de mensen die ik de afgelopen weken heb gesproken klaagt over het elektriciteitsbedrijf of de overheid. Dat was wel anders toen in de Betuwe een Apache helikopter een hoogspanningsmast beschadige, en daardoor enkele duizenden huishoudens 'slechts' twee dagen zonder stroom zaten.