Verlof of toch ziek

Ondanks dat ik toch al meer dan 7 maanden in de VS woon, was ik vandaag verbaasd. Het onderwerp tijdens de lunch was namelijk ziektedagen. Ik vroeg: “Goh, hoe werkt dat hier?” Er werd mij verteld dat je elk jaar 10 verlofdagen en 5 ziekte dagen krijgt. “Hmm, interessant concept”, zei ik. Het aantal dagen kan iets verschillen per bedrijf en als je langer in dienst bent bij een en dezelfde werkgever neemt het aantal verlofdagen toe. Als je dus ziek bent verbruik, je jouw ziektedagen en als je meer dan 5 dagen ziek bent, verbruik je je eigen verlofdagen. Maar er geldt ook dat als je niet ziek geweest bent tijdens het jaar, je de niet verbruikte ziektedagen kunt verkopen. Net zo als in Nederland ook gebeurt met met mensen die verkopen omdat zij zo veel vrije dagen hebben. In de VS is ziek zijn dus eigenlijk een soort vakantie.

Maar, vroeg ik vervolgens: “Hoe zit het dan met mensen met een burn out?” De reactie was: “Hoe bedoel je?” Aha, ik was dus echt een groot verschil op het spoor. Ik legde uit dat er in Nederland mensen een burn out hebben en dan soms wel meerdere weken tot maanden thuis herstellen, en vervolgens weer rustig beginnen met werken, een paar uur per dag. De term ‘ogen zo groot als schoteltjes’ was op dat moment volledig van toepassing voor mijn collega’s. “Wat doen ze dan al die tijd thuis?”, werd er gevraagd. Ik legde uit dat ze dan herstelden van een drukke en stress volle periode op hun werk. “Hoe gaat dat dan in de VS?”, was mijn vraag. Er werd geantwoord dat als je door je vrije dagen heen bent, de extra vrije dagen gekort worden op het salaris.

Deze werkwijze zal mede de oorzaak zijn van vele rechtszaken, want als je buiten je schuld om betrokken raakt bij een ongeval en niet naar je werk kunt gaan, zul je toch op de een of andere manier van inkomsten voorzien moeten worden. Een schadevergoeding kan dan uitkomst bieden.

Kookboek

Ik vond dat ik telkens dezelfde gerechten at, in Houston. Het werd dus tijd voor verandering (tsja, niet erg origineel maar wel waar). Bij de lokale boekhandel een leuk kookboek gekocht met recepten waarvoor je niet 25 ingrediënten of vijf pannen nodig hebt.

Vanmiddag alle ingrediënten ingeslagen, en meteen een omelet volgens het kookboek gemaakt. Het kookboek richt zich op gezonde recepten dus de het ei werd gebakken in de olijfolie, samen met ui en rode paprika's, en dat alles op een volgranen boterham. Al zeg ik het zelf, het was bijzonder geslaagd.

Een klein minpuntje is dat je geen halve uien of paprika's kunt kopen. Bovendien zijn alle uien in de VS groot. Waar je in Nederland nog een kleine ui kunt kopen, is dat geen optie in de VS. Ik vraag mij af waar alle klein formaat uien blijven. Dus dan alles maar in de koekenpan. Dat resulteerde in ieder geval in een goed gevulde omelet.

Obama

Een paar uurtjes restte mij vandaag om Washington DC te bekijken. Inmiddels begint de drukte voor de inauguratie van Obama behoorlijk toe te nemen. Langs Pennsylvania Avenue staan de vele tribunes al klaar, bij Lincoln Memorial is het podium al bijna gereed voor het opwarmfeestje op zondag 18 januari. En de vele honderden (!) mobiele toiletten staan al klaar voor de waarschijnlijk 2 miljoen bezoekers (up date: ik hoor zojuist van mijn buurman in het vliegtuig dat er 20.000 mobiele toiletten zouden zijn geplaatst in Washington DC! Dat is een toilet per 100 bezoekers. Dat is nog niet erg veel. Gelukkig zijn er bij mij op kantoor meer dan twee toiletten). Als je goed kijkt naar de foto zul je op de achtergrond nog een keer zo'n lange rij toiletten zien. Wat ik in Nederland nog niet eerder gezien heb, is dat er ook mobiele toiletten voor rolstoelgebruikers zijn. Dat alles gaat samen met heel veel politie agenten.



Ik ben erg benieuwd hoe de dinsdag gaat verlopen met zo veel mensen op een paar vierkante mijl bij ijzige temperaturen. Daar komt wel het nodige verwachtingen management bij kijken.

In rap tempo ben ik vandaag langs alle bezienswaardigheden gelopen. De bezienswaardigheden liggen opvallend dicht bijelkaar. Zoals het Witte Huis, de limo voor Bush kun je klaar zien staan voor de deur.


Lincol Memorial, waar de voorbereidingen voor de inauguratie gaande zijn.


Het is wel een beetje groot gebouw voor een voormalige president.


Vietnam memorial, waar de namen van alle 58.000 overleden US militairen in zwart graniet zijn gegraveerd.


Een kleine demonstratie op Capitol Hill. Het aantal demonstranten was echter wel kleiner dan het aantal verslaggevers, senaatsleden, persoonlijk medewerkers van de senaatsleden, politie agenten en, opmerkelijk, personen die achter de camera staan om aanwijzingen te geven aan de demonstranten hoe ze zo goed mogelijk overkomen op de TV.


Overal waar je gaat is de afbeelding van Obama te zien: Obama polshorloges (it is time to change), koelkastmagneten, tijdschriften, pins, en heel veel (verschillende) boeken. Ook op de metropas staat een afbeelding van Obama. (Ps: net als in Hong Kong en New York werkt men hier ook al met een OV chipkaart waarbij men betaald per gereden kilometer.) Het is wel een beetje onhandig dat ik nu met al die OV chipkaarten zit, want geld terug is bij alle OV bedrijven geen optie. Op die manier wordt het betaalmiddel voor OV een soort eenrichtingsverkeer ruilmiddel, in het voordeel van de vervoerder.

Tussen alle boeken vond ik een aantrekkelijk geprijsd boek met de grondwet, bill of rights en de inauguratie speeches van Jefferson, Kennedy en Lincoln. Interessant boekje want niet veel mensen hoe het echt in elkaar zit. Ik ook nog niet want ik heb eerst een paar andere boeken te lezen.

Ik begrijp nu eindelijk wat Capitol Hill betekent. De Senate ligt namelijk op een kleine heuvel in de hoofdstad. Duh, dat ik natuurlijk ook wel eerder kunnen bedenken.


Voor het inchecken voor de vlucht terug naar Houston heb ik deze keer gebruik gemaakt van een boarding pass op mijn BlackBerry. Dat ging natuurlijk weer nier goed want de boarding pass die ik had gedownload had geen barcode en dat vond security niet zo'n goed idee. Een paar instellinkjes op mijn BlackBerry later had ik we weer de barcode.

Wonderlijk is dat vanaf Washington DC hoofdzakelijk zakenmensen vliegen. De rij voor de frequent flyers was daarom veel langer dan de 'gewone' rij (daar stonden maar twee van de 120 reizigers!)

Washington D.C.

Deze week mag ik een congres bijwonen in Washington DC. Het is met 10.000 deelnemers, drie hotels waar de presentaties plaats vinden, en nog meer hotels waar alle deelnemers slapen en eten, het grootste congres voor transport ter wereld. Voor de civielers onder U, het betreft TRB 2009. En daar mag ik dus bij zijn. Een boek met de afmeting van een klein telefoonboek beschrijft, met één zin, alle presentaties. De presentaties vinden plaats van 's-morgens 8 tot 's avonds 7. Het is daardoor een behoorlijke puzzel, want eigenlijk zou ik op meerdere plaatsen tegelijk willen zijn. Gelukkig kunnen de artikelen ook thuis bekeken vanaf de verstrekte DVD. Ik heb in ieder geval weer een heel aantal ideeen opgedaan.

Een bijkomend voordeel is dat ik nu ook eens rustig kan spreken met de Managing Director tijdens het diner. In Houston is hij namelijk altijd aan het werk.

Druk

De afgelopen weken is het prettig druk geweest. Vanaf Kerstmis ben ik ongeveer 2 weken in Nederland geweest. Bijna elke avond heb ik met familie of vrienden mogen eten waarbij veelal mijn favoriete gerechten werden bereid! Tomatensoep en Boerenkool vinden de meeste mensen misschien niet zo'n geslaagde combinatie, maar ik wel. De twee weken in Nederland waren daardoor zeer geslaagd.

Gelukkig heb ik nog een paar gaatjes over op mijn riem. Desondanks is een van mijn goede voornemens om iets meer aan sport te doen.