Ballet

Bij het lezen van de titel van dit bericht zul je je afvragen: "Gerard, ballet?" Ik had eigenlijk dezelfde gedachte.

De eerste en meteen laatste keer dat ik naar een ballet voorstelling ben geweest was in de vierde klas van de lagere school (voor de jongeren onder de lezers: [opa mode aan] zo heette vroeger groep 6 [opa mode uit]). Een onderdeel van het curriculum was om ons te introduceren in klassieke muziek en ballet. Zo moesten wij luisteren naar een zeer ontoegankelijk klassiek stuk. Ik herinner mij nog dat de docent na de middagpauze een bandrecorder van vele kilo's en afmetingen van vele decimeters had geïnstalleerd. Toen begreep ik dus waarom de een cassette eigenlijk een 'compact cassette' heet. Maar dat was niet het leerdoel voor die middag. [opa mode aan] Voor degenen die niet weten wat een cassette is. Dat was een plastic doosje ter grote van een spel kaarten met daarin twee haspeltjes met een soort magnetisch lint. De cassette recorder kon de informatie op magnetisch lint weer omzetten in muziek. Nadeel was dat soms een van de geleidewieltjes in de cassete recorder onbedoeld een derde haspel werd. Tegen de tijd dat je dacht "goh wat klinkt zanger X opeens raar!" Dan was het lint al om het geleidewiel gewikkeld en restte alleen nog de optie 'verwijderen met grof geweld' wat resulteerde in blijvende schade aan magnetisch lint in je cassette, waardoor zanger X nooit meer klonk als voorheen. Ik heb wel eens het beschadigde deel er gewoon tussen uit geknipt en vervolgens de uiteinden weer aan elkaar geplakt. Kortom de later uitgevonden CD was veel handiger. [opa mode uit] Zonder enige introductie over de achtergrond van de componist moesten wij luisteren naar de klassieke muziek. Of ik kan of wil het mij niet meer herinneren. Al die blaasinstrumenten kan ik tenslotte ook wel opzoeken in een encyclopedie, had ik toen maar het concept van Internet bedacht. Nu, met vele CD's met klassieke muziek in mijn bezit, vraag ik mij af waarom men destijds niet voor een meer toegankelijk stuk heeft gekozen. Zo is tegenwoordig een van mijn favorieten 'de planeten' van Gustav Holst The Planets Op.32 Jupiter Pak maar een koekje en een kopje thee, want het stuk duurt 8,08 minuten en dat is slechts een van de 6 stukken van de CD, maar het is zeker de moeite waard. Als je weinig tijd hebt luister dan tenminste naar het gedeelte tussen 2:58 en 4:40.

Hoe dan ook, een paar weken later stond een voorstelling van het Scapino ballet op de planning. Het leerdoel van die middag en de gedachte achter de voorstelling kwam bij mij niet echt aan en ik verveelde mij dan ook stierlijk. Ik dwaal een beetje af.

Maar gisteren kreeg ik een email van twee vrienden uit Austin: 'Of ik interesse had in een ballet voorstelling?' Ach je moet alles een keer geprobeerd hebben is mijn motto (voordat er allerlei rare voorstellen per email aan mij toegezonden worden, er zijn een aantal randvoorwaarden voor mijn motto.) Zij overnachtten in het 'theater district' van Houston, dus om 5 uur trof ik heb bij het hotel. Een ballet voorstelling op een lege maag ik ook niets, dus we gingen eerst een hapje eten in een prima restaurant (Little Napoli aan de Texas Street 1001).

Vervolgens wandelden wij verder naar het Wortham Center. Dit is een conventie center waar ook het Houston Ballet en het Houston Grand Opera. Opvallend is dat dit gebouw, geopend in 1987, tot stand is gekomen zonder overheidsbijdragen. Een causaal verband is lastig aan te tonen, maar het Wortham Center werd 4 maanden eerder dan gepland en $5 miljoen onder budget opgeleverd. De belangrijkste bijdrage kwam van de Gus Wortham foundation. Gus Wortham was de oprichten van de American General Insurance. Nu pas realiseer ik mij dat de gebouwen die ik donderavond heb gefotografeerd van AIG, de opvolger is van American General Insurance. De fontein is de Wortham fountain. Jaarlijks wordt er nog steeds bijgedragen door bijv. Shell met een gift tussen de $50.000 - 100.000.

In het zeer fraai ingerichte Wortham center schoven wij eerst aan bij een presentatie over de voorstelling van die avond. Deze avond zouden er drie stukken gespeeld worden. Elk stuk had een heel eigen karakter. Eerste stuk was klassieke stuk. Het tweede was een modern stuk dat nota bene voor het eerst door het Nederlands Dans Theater gespeeld is. Het derde stuk was daar iets tussenin. Dit alles werd ondersteund door een orkest.

Zoals ik sinds mijn eerste klassieke CD van Gustav Holst, de klassieke muziek ben gaan waarderen, zo kan ik nu ook ballet waarderen. Ik verbaas mij eigenlijke elke dag weer hoeveel er in Houston wel niet te doen is. Ik kan eigenlijk geen reden bedenken waarom Houston geen stad met meer toeristen is.