Ike IV - the Hurricane

In het begin van deze week werd voorspeld dat Ike in Corpus Christi aan land zou komen (to make land fall). Terwijl de week vorderde kwam het punt waar Ike aan land zou komen steeds dichter bij Houston te liggen, totdat uiteindelijk werd voorspeld dat Ike precies bij Ike aan land zou komen. Een geluk bij een ongeluk is dat ik aan de westzijde van Houston woon en daarmee ook aan de westzijde van Ike. Een hurrican draait op het noordelijke halfrond tegen de klok in, waardoor de hurricane al veel kracht heeft verloren als de wind uiteindelijk in het westen aankomt. Een hurricane verliest boven land aan kracht omdat de hurricane niet meer gevoed wordt met energie. Boven de Golf van Mexico verdampt er warm water uit de zee, die vervolgens condenseert in de hurricane en daarmee draagt het verdampte water de energie over aan de hurricane. Boven land treedt dit verschijnsel vanzelfsprekend niet op.

Toen ik vrijdagavond ging slapen was er lichte regen en waaide het matig. Zouden ze dan toch alles overdrijven in de VS? De meteorologen bleken toch gelijk te hebben want om 4 uur ’s nachts werd ik wakker van de windstoten die om mijn appartement gierde. Toen ik het lampje naast mijn bed wilde aanzetten, deed die het niet. De stroom was dus inmiddels uitgevallen. Later bleek dat maar liefst 97% van de huishoudens in Houston geen stroom meer hadden na de storm. Bijna alle huizen in Houston bestaan uit een stalen frame waar een soort stevige gipsplaten zijn bevestigd. Een stalen constructie is minder stijf dan een betonnen constructie zoals wij die in Nederland kennen. Tijdens de windstoten voelde ik dus mijn appartement en dus ook mijn bed trillen. Toen dacht ik wel: “Het moet nu niet erger worden, want dan heb ik wel een probleem.” Ook hoorde ik een soort klappen tegen de buitengevel. Ik dacht dat dat wel takken van bomen zouden zijn. Eigenlijk kon ik niet veel aan de situatie veranderen en besloot om verder te slapen, zover als dat ging.



Voor de volledige omvang van de stroomstoring kijk op:

Toen het de volgende ochtend licht werd ben ik opgestaan en heb ik de schade in de omgeving bekeken. Het waaide nog steeds stevig dus ik ben niet naar buiten gegaan. Buiten waren er veel takken van bomen afgebroken. En het bleek dat er een verdieping boven mij ca. 10 planken van de gevel waren losgekomen. De planken die naar beneden vielen en onderweg mijn gevel raakten hebben dus waarschijnlijk de klappen veroorzaakt die ik ’s nachts hoorde. Gelukkig is niet een van die planken niet een van mijn ramen vernield, want dan was het wel een hele andere nacht geworden.



De volgende ochtend dus een ontbijt met appelsap want elektriciteit was er niet meer en de waterkraan produceerde nog slechts een kleine straal water. Op zich viel het allemaal wel mee. Ik was erg blij met mijn Rode Kruis radio op batterijen, anders had ik mooi zonder radio gezeten. Juist op zo’n moment zijn nieuwsberichten erg belangrijk. Als snel werd mij duidelijk dat de rest van Houston het veel zwaarder te verduren heeft gehad tijdens Ike. Vaak veel schade aan huizen, vooral in de nabij de kust gelegen gebieden. Ik had mij voorgenomen om een boek te lezen, maar ja een hurricane maak je niet elke dag mee en een boek lezen kan altijd nog. Zaterdagmiddag heb ik een wandeling in de omgeving gemaakt en eigenlijk viel de schade wel mee.



Zaterdagavond zou ik alweer zou ik alweer een boterham pindakaas gaan eten, dat zou dus de 5e boterham pindakaas worden die dag.. En bovendien begon de accu van mijn mobiele telefoon leeg te raken. Ik besloot dus om met de auto in de omgeving te kijken naar restaurants die mogelijk open zouden zijn en dan kon tegelijkertijd mijn telefoon opladen via het 12V stopcontact in mijn auto. Gelukkig had ik zo’n speciaal oplaadsnoer. In de omgeving bleken hier en daar gedeelten van straten te zijn waar de stroom weer terug was, helaas stonden bij de fast food ketens in die verlichte stukken straat, hele lange rijen. Een uur in de rij staan voor een hamburger dat was het ook weer niet waard, dan maar een 5e en 6e boterham pindakaas en een 3e boterham aardbeienjam. Enigszins teleurgesteld ging ik weer naar huis.

Terwijl ik rond reed door Houston viel mij ook op dat niet alleen de mensen last hebben van Ike, maar ook voor de vogels was het een beproeving. Vlakbij het Waffle House (ook gesloten) zag ik een grote groep duiven waarbij elke duif dusdanig vermoeid was dat de duiven niet meer wegvlogen als ik aan kwam rijden, maar alleen nog heel langzaam konden weglopen.



Thuis aangekomen parkeerde ik de auto en stapte uit. Ik kon mijn oren niet geloven, die airco units zoemde weer vrolijk bij mijn appartement. Yes, er was weer stroom en dus warm eten! Meteen aan de slag en al snel stond er een dampende maaltijd op tafel. De televisie deed het ook weer en de rest van de avond heb ik naar de lokale zenders gekeken. De waterdruk was weliswaar nog minder geworden, maar tijdens een persconferenctie verzekerde de burgemeester mij dat het uitgevallen pompstation weer on-line was. De waterdruk zou dus wel weer terugkomen, en ik had mijn badkuip ook nog gevuld met water.