Hong Kong

Vanochtend vroeg ben ik begonnen aan mijn verkenningstocht van Hong Kong. Vandaag bekijk ik het oude centrum van Hong Kong. Dit is de originele UK kolonie. Toen de stad eind 19e eeuw uit zijn voegen groeide zijn de resterende gebieden door de UK erbij geleasd. Alleen heeft er toen iemand in de UK zitten slapen want het einde van de lease termijn in 1997 gold voor heel Hong Kong en niet alleen voor de extra gebieden (New Territories).

Eerst heb ik soort credit kaart gekocht voor het openbaar vervoer in Hong Kong. Per rit swipe ik de kaart en klaar. Het schempje naast de toegangspoort laat zien wat er is afgeschreven (1HK$=€0.10) en wat het resterende saldo is. Voor de metro geldt dat er per gereisde kilometer wordt betaald. Dit is aanzienlijk makkelijker dan gepast betalen in bus en (dubbeldeks)tram, bovendien is de chipkaart goedkoper dan de losse kaartjes. Met deze kaart kan ook bij diverse ketens als McDonalds en Starbucks worden betaald. Waarom doet men in Nederland toch zo moeilijk met de ov betaalpas als het hier gewoon 'of the shelf' beschikbaar is?

De sociale verschillen zijn groot, in een beeld zie ik de nieuwste Porsche en iemand die als zijn handelswaar op een krakkemikkig karretje voortduwt (jammer ik had net niet mijn camera gereed.)   Eigenlijk geldt voor de hele stad dat in een beeld oude en nieuwe activiteiten of gebouwen gecombineerd worden.


Ook de verschillen in het bedrijfsleven zijn groot de kleine entrepeneurs werken van zonsopgang tot zonsondergang (en soms langer). Bij het grote overheids ondernemingen heeft men minder haast. Bij de ferry die ik vanochtend gebruikte was er een persoon voor het vastmaken van de trossen (een minuut werk) en vervolgens maakte nummer twee de loopplank vast aan de ferry. En vervolgens staken ze allebei een sigaret op want de volgende ferry zou pas over een kwartier aankomen.


Alles bijelkaar een zeer fascinerende stad.

Hong Kong

Vandaag reis ik naar Hong Kong, voor mijn werkgever en ik neem een paar dagen vakantie. Ik voelde mij vanochtend niet zo wakker toen om vijf uur de wekker afliep terwijl ik gisteravond nog van een Thanksgiving diner heb genoten. Inmiddels ben ik gevorderd tot New York. Met enige fantasie zie je op de foto Manhatten. Dat lijkt de verkeerde richting vanuit Houston, maar het is toch de snelste route. Vanuit New York vlieg ik namelijk over de Noordpool naar Hong Kong. Ik heb nu nog een reis van 15 uur voor de boeg. Gelukkig heb ik gisteravond mijn plaats in het vliegtuig omgezet in een plek met voldoende beenruimte.

Zaterdagvond (!) lokale tijd ben ik aangekomen in Hong Kong. Het valt mij reuze meer dat ik na een reis van 26 uur (met voor en natransport) eigenlijk helemaal niet zo moe ben. Voor de reis naar het hotel heb ik gebruikt gemaakt van de airport shuttle. Voor slechts 13 euro wordt iedere reiziger van de luchthaven naar zijn hotel gebracht. Dan hoef ik tenminste niet over te stappen, en uiteindelijk te zoeken naar het hotel terwijl ik bij dat alles mijn koffer moet mee slepen.

Kerstboom

Op de vierde donderdag van november wordt in de VS Thanksgiving gevierd. Deze dag is ook de start van het 'Christmas holiday season'. Op kleine schaal werden er de afgelopen weken al kerstproducten verkocht, maar vanaf Thanksgiving wordt het groots aan gepakt.

Vanavond was ik bij Wallmart en daar lagen de (nep) kerstbomen al tot het plafond. Onophoudelijk werden pallets vol met kerstproducten de winkel in gereden. Bijna alle winkels zijn namelijk op Thanksgiving gesloten en veel werkgevers geven de werknemers vrij op de vrijdag na Thanksgiving. Het is daarom een gewoonte geworden om de dag na Thanksgiving te gaam winkelen. Daarom werk op de woensdagavond de winkel al helemaal gestapeld met producten.

Op vrijdag zou ik in het vliegtuig zitten dus ik heb vandaag mijn kerstboom gekocht en in elkaar gezet.

Er zijn ook bewegende en verlichte herten te koop. Opvallend vond ik dat toen ik de beschrijving op de doos las dat het frame d.m.v. lood beschermd is tegen corrosie. De doos vermeldde wel dat de koper zijn handen moet wassen na het in elkaar zetten van het hert.

Nederlands dagje

Vanochtend begon goed omdat ik de fiets van een collega mag gebruiken zolang ik in Houston ben. Hij maakt er geen gebruik van. Het fietsen op de openbare weg is niet zo veilig, dus ik ben met de auto en fiets naar het nabij gelegen George Bush park gereden en heb daar een fietstochtje gemaakt van meer dan 2 uur. Het George Bush heeft een grootte van meer dan 30 km2 dus daar kun je genoeg fietsen. Halverwege stopte ik even om de bovenstaande foto te maken. Opvallend was dat de beide fietsers die mij passeerde vroegen of ik 'OK' was. Dat is een grote tegenstelling met toen ik tien jaar geleden tijdens de ochtendspits (!) op het fietspad van de Kruithuisweg mijn fiets viel, omdat de ketting opeens van het achtertandwiel af liep, en mijn voet daardoor tegelijkertijd van de trapper schoot en het wegdek raakte, toen fietsten tientallen personen gewoon door. Enige hulp had toen geen kwaad gekund, want ik lag letterlijk onder mij fiets.

Eerder schreef ik dat boerenkool niet verkrijgbaar is in Houston. Vandaag ging ik het toch nog een keer proberen bij Whole Food. Dit is een winkelketen die in de VS met name organisch geteelde producten verkoopt. In de huidige economische tijd, loopt de winst behoorlijk terug zoals ik onlangs in de WSJ las.
Hoe dan ook, ik liep langs de groenteafdeling en zag daar iets dat op boerenkool leek. De verpakking gaf aan 'Cale', dus dat was ook echt Boerenkool. Het is niet goedkoop, want voor een klein struikje betaal ik al $1.99. Ik ga morgen de boerenkool bereiden (resultaten volgen later).

Vandaag ontving ik ook een somber bericht uit Nederland. Een goede vriend, Henk Heidweiller, is vanochtend overleden. Ik weet nog niet alle details maar ik vermoed dat de doodsoorzaak te maken heeft met de longkanker waartegen hij het afgelopen jaar vocht. Hij vertelde een jaar geleden dat hij al op zijn 12e was begonnen met zware shag. De afgelopen jaren trof ik hem meestal meerdere keren per week bij de eettafel van de Koornbeurs. Ik zit nu te piekeren hoe lang ik Henk eigenlijk gekend heb, waarschijnlijk is dat ongeveer sinds 1997. Begin dit jaar heb ik met Henk, na de Koornbeurs, een kop koffie gedronken op de Grote Markt. Naar nu blijkt was dat een van de laatste keren dat ik Henk gezien heb, want daarna ging zijn conditie snel achteruit.
In dit soort gevallen van ziekte of overlijden is het jammer dat ik 5000 mijl van Nederland verwijderd ben.

Basketball

Een collega vroeg aan mij of ik interesse had om naar een basketball wedstrijd van de NBA te gaan. Op zich ben ik geen sport fan maar zo'n aanbod laat ik niet liggen. Het tweede kaart vond een dankbare ontvanger bij een Nederlandse collega. Op de kaarten stond de zitplaats vermeld, maar die kon ik niet terugvinden op de website van de Houston Rockets. In ieder geval zouden ze die avond tegen de Dallas Mavericks spelen.

De parkeerkaart die bij de kaartjes werd meegeleverd zorgde ervoor dat wij om de hoek bij het Toyota Center konden parkeren en in no-time binnen waren. Toen begon de zoektocht naar onze plaatsen. Vele keren werden wij doorgestuurd trap op, gang door, links af, weer onze kaarten laten zien etc. Uiteindelijk kwamen wij in een soort restaurant aan. Hmm, ik kwam toch voor de wedstrijd en niet om een hapje te eten. We liepen weer een heel stuk langs een buffet en kwamen uiteindelijk uit bij de zitplaatsen van het stadion. Echter deze keer waren het geen harde onconfortabele plastic stoelen maar een stoel en eettafel zoals je die thuis ook hebt. Alleen deze keer was er een basketball veld aan het einde van de eettafel! Al het eten waar wij zojuist langs gelopen waren bleek bij het kaartje te horen. Dat hebben wij ons prima laten smaken. Alleen de alcoholische versnaperingen moesten afgerekend worden, maar ik was de dedicated driver, dus ik betaalde helemaal niets.

De wedstrijd was redelijk spannend doordat het verschil tussen de partijen nooit meer dan 10 punten is geweest en dat is niet veel in basketball. Alles bij elkaar was het een hele mooie ervaring om op deze manier naar een sportwedstrijd te gaan.



Let op de foto eens op het ontbreken van de hekken, de toeschouwers zitten tot aan het speelveld. Je moet dan wel tegen een stootje kunnen want soms valt er zo'n lange basketball speler bovenop je. Tijdens de pauzes komen er 6 mannen op het basketball 'veld' te staan en zij zorgen er voor dat er niemand het veld op komt. En dat werkt!



De appeltaart die je nog op mijn bord ziet liggen was echt heerlijk. Op de foto lijkt het heel donker in het stadion, maar dat komt omdat ik de instellingen een beetje heb aangepast. Anders zou het speelveld redelijk overbelicht en bewogen zijn (tsja stom statief vergeten).

Boerenkool

Zoals eerder beschreven heb ik inmiddels boerenkool gevonden. Het valt mij wel op dat het bereiden van boerenkool erg arbeidsintensief is. Gelukkig heb ik meerdere maaltijden gelijk klaargemaakt dus dan kan ik even vooruit.

Thanksgiving dinner

Stamppot

Hier in Houston is de temperatuur inmiddels gedaald tot ongeveer 20C. Dat is voor Houston behoorlijk koud, zodat veel collega's 's-morgens met een jas naar het werk komen. En dan heb ik het alleen over het stukje dat zij van de parkeerplaats naar het kantoor moeten lopen.

Ik heb mij inmiddels ook aangepast dus ik vind het ook wel koud en dus wordt het tijd voor stamppot. Maar hoe ga ik dat doen? Het blijkt dat Boerenkool buiten Nederland niet verbouwd wordt. Van een collega expat hoorde ik dat de winkelketen Fiesta een uitgebreide sortering groeten verkoopt. Daar kreeg ik dus de ingeving om Hutspot te gaan maken. Tot mijn verrassing vond ik daar ook nog zuurkool en een rookworst. Je begrijpt ik zat 's avonds heerlijk aan de Hutspot.

Voor de boerenkool moet ik maar een verpakking uit Nederland meenemen.

NASA

Vandaag heb ik een bezoek gebracht aan het 'Space Center Houston'. Het bezoekerscentrum ligt naast het echte Space Center waarvan Mission Control het meest bekende onderdeel is. Maar in het space center wordt meer gedaan, het is namelijk vooral een centrum voor training, onderzoek en ontwikkeling, waar 14.000 mensen werkzaam zijn. Er was bijvoorbeeld een hal waar de Space Shuttle was nagebouwd en waar ook geoefend kon worden meet de robotarm van de Space Shuttle. Eigenlijk viel de grootte van mission control een beetje tegen.



Stel je even voor dat hier vlammen uitkomen!


De veiligheidmaatregelen waren streng, maar niet echt effectief. Alle metalen voorwerpen en tassen moesten in een bakje op een klaptafelftje gelegd worden, vervolgens liep ik door het poortje en ik pakte mij spulletjes weer op. Zonder dat iemand de inhoud van mijn tas gecheckt had. De veiligheidsmedewerkster, met pistool en gummiknuppel, leek mij niet echt het persoon die een verbetermaatregel zou kunnen waarderen dus ik heb maar niets gezegd.

Het Space Centre was een opmerkelijk technische omgeving. Het terrein was duidelijk opgezet door een ingenieur: de 'streets' hebben nummers, en de avenues (in de andere richting) hebben elk een letter, de gebouwen waren ook genummerd, zelfs de buitendeuren hadden elk hun eigen nummer. Zo kun je tenminste nog een keer iets terug vinden. Op het parkeerterrein voor de werknemers stonden meerdere perfect onderhouden auto's die tenminste 20 jaar oud waren.

Iraq

Vanavond heb ik opnieuw een lezing bijgewoond van de World Affairs Council of Houston. Deze keer was het onderwerp Iraq, gepresenteerd door Colonel Peter Mansoor.

Een interessante analyse was de redenen waarom het zo was mis gegaan in Iraq. Hij gaf twee redenen:
i) alle leden van de Baath partij werden kort na de val van Bagdad uit hun functie ontzet. Net zoals in China was een lidmaatschap van de partij een vereiste om gekozen te worden voor veel functie, zoals bijvoorbeeld docent, ambtenaar etc.
ii) het leger werd ontbonden en een nieuw leger werd ingericht.
Een en ander had tot gevolg dat er veel mensen zich thuis zaten te vervelen, met alle gevolgen van dien.

Misschien nog wel interessanter was zijn eindconclusie: In Iraq zijn er inkomsten uit olie, water voor landbouw en academici die voor innovatie zorgen, waardoor het op termijn goed komt met Iraq. Voor Afghanistan had hij een somberder beeld, want daar is geen van de bovenstaande ingrediënten te vinden. De tijd zal het ons leren.

Als ik de beelden uit Iraq zie dan wordt er veelvuldig in de lucht geschoten. Ik vraag mij dan af: "Waar blijven toch al die kogels?".
Op een avond nam Col. Mansoor een douche op het dak van zijn kazerne in Bagdad. Er was nog geen warm water, dus hij maakte gebruik van een water uit een zwart geschilderde tank op het dak. Onder het douchen zag hij opeens aan de lichtsporen dat er veel in de lucht werd geschoten. Later bleek Saddam Hussein gearresteerd te zijn. Aanvankelijk moest hij aan het vuurwerk van '4th of July' denken maar als snel bedacht hij dat ook in Bagdad de zwaartekracht werkt en spoedde hij zich in zijn handdoek naar binnen. Hij liet het bericht uitgaan dat iedereen in zijn brigade onmiddellijk dekking moest zoeken. In Iraq is het vanwege de hitte gebruikelijk om op dak te slapen. De volgende ochtend bleek dat 50 inwoners van Bagdad gedood waren door terugvallende kogels.

Op de terugweg naar huis zag ik voor de eerste keer een Amber alert. Amber Hagerman werd ontvoerd in 1996. Enkele dagen later werd haar lichaam gevonden. Haar ouders ouders hebben zich ingezet om informatie over de (toekomstige) ontvoering bekend te maken bij een groot publiek. Hiervoor werd nog in hetzelfde jaar een wet aangenomen voor de Amber alert. Als er gegevens bekend zijn over de ontvoerder wordt dit bekend gemaakt op de elektronische informatieborden langs snelwegen, welke in Nederland DRIP's genoemd worden. Tegenwoordig wordt de informatie ook verspreid via e-mail, sms en lichtkranten bij een aantal winkelketens. Zo zag ik dus dat aan het begin van de avond in Dallas een kind ontvoerd was door iemand die reed in een rode Toyota met het bijbehorende kenteken. Sinds de eerste Amber alert zijn 17 kinderen teruggevonden.

Election day

Vandaag is volgens velen een historische dag aangebroken. Vanochtend gingen de stembureau's om 7am open tot vanavond 7pm.

Leden van de Tweede Kamer zijn regelmatig waarnemer bij verkiezingen in het buitenland. Dus ik dacht: "Als zij het kunnen dan kan ik het ook!" Met Google de 'polling places' in de buurt opgezocht en het bleek dat ik op weg naar huis langs een polling place kwam, namelijk West Side Highschool.

De aanhangers van diverse kandidaten hadden het grasveld voor de highschool volgezet met bordjes voor hun kandidaat. Twee personen prijsden vlakbij het stembureau elk een kandidaat voor de 'State Senate' aan. Rondom het stembureau was er een zone gedefinieerd waarbinnen de 'ambassadeurs' zicht niet mochten begeven.

In het stembureau raakte ik in gsprek met een vrijwilliger. Hij kwam uit Argentinie maar had inmiddels een Green card en mocht dus ook stemmen. Ik was omstreeks 5:30pm in het stembureau en.er waren geen rijen. Er waren meer stemmachines (10) dan kiezers. Volgens was de vrijwilliger was 70% van de stemmen uiktgebracht in early voting omdat de kiezers bang waren voor lange wachttijden. In Nederland zijn er bij een stembureau meestal drie vrijwilligers elk van een andere partij. In het stembureau dat ik bezocht was er een judge en een assistent judge, niet van dezelfde partij. Ik vraag mij nu wel af waar ze judges vinden voor het bemannen van alle stembureau's. Voor de zekerheid nog even met de judge gesproken of ik wel een foto mocht maken. Ik mocht mijn foto maken zolang ik maar niet dichtbij de stemmachines zou komen.  De vrijwilligers zijn die ochtend beedigd voor hun functie door de judge.

Inmiddels zit ik voor de televiesie. Op dit moment (8:10pm) heeft Obama twee keer meer zetels dan McCain (electoral vote) maar het aantal uitgebrachte stemmen (popular vote) ontloopt elkaar nauwelijks. Op twee staten na, gaan alle zetels die de staat heeft in the House of Representatives naar de winnaar in die staat. Acht jaar geleden had Al Gore meer stemmen dan George W Bush maar werd uiteindelijk geen president omdat hij de electoral vote verloor. Ik denk dat de personen die destijds pleitten voor evenredige vertegenwoordiging dat vanavond vergeten zijn. Alles bij elkaar is het een zeer interessante ervaring om nu in de VS te zijn.


update:
Ik bleef met mijn vragen rondom de judges zitten, want zoveel 'rechters' zijn er niet in de VS. Na met een aantal collega's gesproken te hebben en nog maals gezocht te hebben op internet, heb ik ontdekt dat het 'election judges' betreft. Het zijn leden van politieke partijen die benoemd worden tot election judge en daarmee verantwoordelijk zijn voor het ordelijk verloop van de verkiezing op het gegeven stembureau.