Rice University is in 1912 opgericht met de financiële steun van ongeveer 5 miljoen dollar uit de nalatenschap van zakenman William Marsh Rice. Het terrein van Rice University beslaat ongeveer één vierkante kilometer en is gelegen nabij het museum district van Houston. Tegenwoordig zijn er 3.000 undergraduate, 897 post-graduate, and 1.247 doctoral studenten. Rice University wordt ook wel het MIT van het Zuiden genoemd, waarbij het aanvankelijk idee om een universiteit zonder schoolgeld op te richten, al lang is verlaten.
Het heeft weinig gescheeld of de universiteit zou niet opgericht zijn. Op 23 september 1900 werd Rice dood aangetroffen in zijn slaapkamer. Enkele dagen later werd een groot bedrag opgenomen van de bankrekening van Rice door zijn advocaat in New York. Echter de aandacht van een bank employee werd getrokken door een spelfout op de cheque. Dit resulteerde in een slepende rechtszaak van 10 jaar waarbij de advocaat en de beide butlers van Rice werden veroordeeld en het geld uiteindelijk gebruikt kon worden voor de start van Rice Institute, zoals het destijds werd genoemd. De advocaat werd veroordeeld voor het vervalsen van het testament en de butlers voor het toedienen van chloroform.
Ik had vandaag uitgekozen, omdat er goed weer was voorspeld. Ik verwachtte dat de kleuren op de foto's dan ook beter zouden zijn. Een misrekening was dat het zonlicht reflecteert op het licht gekleurde beton. Veel foto's kon ik dus weer verwijderen want er was een witte vlek en een paar silhouetten van huizen te zien. Maar gelukkig zijn veel foto's wel gelukt nadat ik dit verschijnsel had vastgesteld.
Enkele voorbeelden van straten en huizen in de omgeving van Rice University zijn hieronder weergegeven. Zoals je je kunt voorstellen is dit een gewilde buurt, met hoge prijzen.
In Houston zijn er geen bestemmingsplannen, dus ik dacht aanvankelijk dat iemand een opslagloods had gebouwd midden in de woonwijk. Bij nadere bestudering bleek het toch om een woning te gaan. Misschien ontworpen door een civieler.
Er zijn ook iets meer betaalbare woningen te vinden op steenworp afstand van Rice University.
Opvallend is dat de snelheidsdrempels hier geschilderd zijn, zoals een zebrapad in Nederland.
In de meer academische omgeving van Rice zijn er meer fietsers te vinden dan waar ik woon, maar je moet wel een beetje levensmoe zijn wil je in Houston op een fiets stappen om tussen het autoverkeer je weg te zoeken.
Dit gerafelde strookje asfalt aan de rechterzijde van de weg is het fietspad!
Het was inmiddels de hoogste tijd om ook de inwendige mens te verzorgen, dus zocht ik een druk terras op om daar een prima cheeseburger voorgeschoteld te krijgen. Rice Village is een van de weinige plaatsen in Houston waar een flink aantal restaurants een terras hebben. Let op de elektriciteitskabels die bovengronds zijn aangebracht. Dit was dus mede oorzaak waarom grote delen van Houston het wekenlang zonder elektriciteit moesten stellen, na hurricane Ike. Deze masten en kabels zijn namelijk vatbaar voor omvallende bomen en afbreken de takken. In de meer recent gebouwde wijken zijn deze kabels ondergronds aangebracht.
Een iets eenvoudigere winkelstraat aan de rand van Rice Village ziet er zo uit:
In Houston draait veel om de auto, en men is gewend om dichtbij te parkeren.
En meestal zijn er parkeerplaatsen in overvloed.
Het vooroordeel dat men in de VS alleen in grote auto's rijdt, blijk hier in ieder geval onjuist te zijn.
De Mekelweg van Rice University, die hier Loop Road heet, omdat deze weg een soort U vormt door de universiteitswijk.
Het hoofdgebouw.
En een gebouw zoals er velen staan langs de Loop Road, gebouwd met licht bruine bakstenen.
Je zult je dan inmiddels wel afvragen: "Dan ziet de binnenkant van zo'n gebouw er zeker ook zo saai uit?" Dat blijkt dus niet altijd het geval te zijn.
In de VS is het gebruikelijk dat alumni doneren aan de universiteit waar zij gestudeerd hebben. En een aantal doneren heel veel geld, zoals het echtpaar Brochstein. Het is vaak gebruikelijk dat het geld van een grote donor besteed wordt aan één project. Zoals het Brochstein Pavilion, waar bezoekers, in een mooi vormgegeven coffeeshop (nee, niet in de Nederlandse betekenis), een eenvoudig ontbijt, lunch of een prima koffie kunnen bestellen.
En daar zat ik dan aan mijn koffie bij 22C met een licht briesje, fluitende vogels, al lezend in mijn Wall Street Journal en met dit uitzicht. Wat wil je nog meer?
Ik hoop dat de lezers van dit blog begrijpen dat ik niet onwelwillend sta tegenover het verzoek van de Managing Director in Houston om mijn verblijf hier nog een poosje te verlengen. Maar helaas kwam aan deze 'stellar day' wel een einde.
update: Ik bedacht mij vandaag dat ik helemaal geen spelende kinderen op straat heb gezien. Kinderen zie je in Houston bijna nooit buiten. Volwassenen eigenlijk ook niet, want iedereen verplaatst zich per auto.
No comments:
Post a Comment