Weer een nieuw boek

De vorige lezing van het World Affairs Council of Houston was een beetje saai. De spreker lepelde een lijst van gebeurtenissen in Israel op die begon bij de Yom Kippur oorlog (1973), dan ben je wel even bezig. Zonder daarbij een analyse of nieuwe inzichten te geven.

Toen ik het programma voor de maand maart ontving twijfelde ik dan ook of ik vanavond wel naar de lezing zou gaan. De titel van de lezing was 'The Search for Truth in Iraq' door Charles Duelfer, een voormalig CIA agent. Met name in de media wordt wel eens een gekleurd beeld gegeven van de werkelijkheid, vooral als het berichtgeving over de VS of acties van de VS betreft. Dat was voor mij de reden om mij op te geven voor deze lezing, omdat ik het nu wel eens van iemand wilde horen die er zelf bij was geweest. De spreker Charles Duelfer was namelijk de vice voorzitter van UNSCOM (United Nations Wapens inspection organization). De spreker had een zeer interessante anekdotische en humorvolle wijze van vertellen. Hierbij gaf hij zelf ook aan welke zaken goed en fout waren gegaan.

Er interessant vond ik zijn idee van een 'competing hypothesis'. Als je tenslotte iets wilt vinden zul je het ook vinden. Ongeveer als de relatie met iemand gebrouilleerd is, dan zal alles wat die persoon ook zegt als slecht verstaan worden, terwijl die persoon het misschien helemaal niet zo bedoelt. Het idee van de 'competing hypothesis' is waarschijnlijk afgeleid van het idee van Karl Popper om een hypothese te falcificeren. Maar dat is altijd zo moeilijk uit te leggen aan iemand die niet bekend is met Karl Popper (of je gewoon bewust niet wil begrijpen). Met de twee woorden 'competing hypothesis' kun je in mijn beleving vooral de mensen van het type 'there is only one way, and that is my way' sneller aan hun verstand brengen dat er ook nog een andere weg is.

Ik had mij voorgenomen om even geen boeken meer te kopen en nu vooral eens boeken te gaan lezen, maar ik kon vanavond het boek van de spreker niet laten liggen. Dus in mijn kast prijken nu de meer dan 500 pagina's van het boek 'Hide and Seek, the search for truth in Iraq'.

Voordat ik vanavond naar de lezing ging, heb ik snel een hapje gegeten bij Extreme Pita (ExtremePita). Zij verkopen een ruime schakering van gezonde pita's. Dit is een soort opgerolde pannenkoek die gevuld wordt met paprika, sla, komkommer, champignons desgewenst vlees, je kunt zelf je pita samenstellen. Dit is erg lekker en snel klaar, het smaakt een stuk beter dan McDonald's. Alleen lijkt het wel of ik de enige ben die dat vind. De medewerkers die voorheen in de zaak werkten zijn al verdwenen en het echtpaar dat de zaak runt werkt nu zelf. Daar is niks mis mee zul je zeggen. Maar het lijkt gebruikelijk voor uitbaters van een klein restaurant die hun origine vinden in Azië, om zelf in een hoekje van het restaurant op een stoel te zitten en dan aanwijzingen te geven aan het personeel. Ik hoop dat deze franchiser de crisis overleeft, want ik weet zo snel geen alternatief voor deze gezonde snelle hap. Ik merk ook op mijn werk dat mijn collega's vaker iets van huis meenemen om voor de lunch terwijl ze een half jaar geleden nog elke middag ergens gingen eten. Ach zoals ik in de Wall Street Journal las 'stimulus package of niet, de recessie gaat heus wel weer over'.